31 Αυγούστου 2017

Αναπληρωτές, η προετοιμασία.

Καινούρια σχολική χρονιά αρχίζει και τα σχολεία θα πρέπει να γεμίσουν με προσωπικό και με μαθητές. Κι οι μεν μαθητές ξέρουν πού θα πάνε αλλά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τους όχι ακόμα. Σίγουρα υπάρχουν οι μόνιμοι όπως εγώ που ξέρουμε πού θα παρουσιαστούμε και πού θα δουλέψουμε αλλά υπάρχουν οι χιλιάδες αναπληρωτές που είναι με τη βαλίτσα τους έτοιμη για να πάνε "όπου και όταν ήθελαν διαταχθεί" (όπως γράφει και το απολυτήριο του στρατού, άλλη ιστορία αυτή). Όχι πως δεν υπάρχουν και μόνιμοι που ακόμα δεν ξέρουν πού θα πάνε. Υπάρχουν κι απ' αυτούς κι είναι κι αυτοί μερικές χιλιάδες. Παράδειγμα η Μαρία (κι όσοι είναι στη διάθεση των Υπηρεσιακών συμβουλίων) που περίμενε όλο το καλοκαίρι πότε θα της πουν να κάνει τα χαρτιά της (κάτι που έγινε αυτή τη βδομάδα) και τώρα περιμένει να της πουν πού θα πάει. 'Η όσοι περιμένουν απόσπαση είτε γιατί περισσεύουν στο σχολείο που είναι είτε γιατί έχουν λόγους να βρεθούν σ' άλλο μέρος. Αλλά του αναπληρωτή ο πόνος είναι πιο μεγάλος. Γιατί δεν ξέρει καν αν θα δουλέψει κι όχι μόνο το πού. Κι επειδή μπορεί να πέρασαν κάμποσα χρόνια από την εποχή που ήμουνα αναπληρωτής και ν' άλλαξαν κάμποσα πράγματα από τότε αλλά η ιδέα δεν άλλαξε, είπα να γράψω τα δικά μου πάθια σαν αναπληρωτής. 6 χρόνια δούλεψα έτσι, σε έξι συνέχειες θα είναι (άντε, επειδή δυο χρονιές ήταν εύκολες δεν θα έχουν δικιά τους ανάρτηση αλλά θα έχει η χρονιά του διορισμού).

20 Αυγούστου 2017

Λέσβος ή Μυτιλήνη

Πριν κάμποσο καιρό ο πρωθυπουργός σε μια αποστροφή του λόγου του (κάτι σε σχέση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που βρίσκονται στο νησί) είπε πως θα πρέπει να βοηθήσουμε τη Λέσβο, τη Μυτιλήνη. Δόθηκε αρκετή δημοσιότητα στο γεγονός και φτιάχτηκαν και κάμποσες γελοιογραφίες πάνω σ' αυτό, ότι δηλαδή πρωθυπουργός άνθρωπος δεν ήξερε σε ποιο μέρος βρισκότανε κι αναφέρθηκε στο νησί σαν να ήταν δυο διαφορετικά μέρη. Παρόλο που κάποιες γελοιογραφίες μ' άρεσαν και τις προώθησα, δεν είμαι σίγουρος αν αυτό έγινε από λάθος ή θέλησε να τονίσει το ενδιαφέρον του για το νησί. Κι αυτό γιατί μιας και αυτό ειπώθηκε και δεν ήταν γραμμένο, για μένα μπορεί το δεύτερο να είναι σαν επεξήγηση για το πρώτο. Γιατί για το νησί μου υπάρχει μια ασάφεια σχετικά με το όνομα.και δεν το λέω γιατί θέλω να υπερασπιστώ τον πρωθυπουργό.

14 Αυγούστου 2017

Διόδια και κάρτες (POS)

Το σημερινό σημείωμα είναι εν μέρει μια αναδημοσίευση από το φέισμπουκ της φίλης Βάσως και από κει και πέρα συμπλήρωμα δικό μου. Εξάλλου στο θέμα είχα αναφερθεί κι εγώ παλιότερα, στο παλιό μου μπλογκ στην αναφορά που έκανα για την επάνοδό μου στους ελληνικούς δρόμους. Όμως αυτά ήταν το 2012. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια κι η κυβέρνηση (με την τρόικα που έγινε θεσμοί) επέβαλαν την χρήση του πλαστικού χρήματος όσο το δυνατόν περισσότερο, αναγκάζοντας τους επιχειρηματίες μεγάλους και μικρούς (ακόμα και περίπτερα) να εγκαταστήσουν μηχανάκια και να δέχονται κάρτες. Μηχανάκια που κόστισαν διάφορα ποσά που τα πήραν οι τράπεζες που εκτός απ' αυτά παίρνουν από δω και πέρα μίζα από τις σχετικές συναλλαγές. Αλλά ενώ (και) οι μικροεπιχειρηματίες είναι υποχρεωμένοι να βάλουν σχετικά μηχανάκια, οι εταιρείες των αυτοκινητοδρόμων δεν έχουν σχετική υποχρέωση. Αλλά ας βάλω το σημείωμα της Βάσως:

11 Αυγούστου 2017

Τουριστικοί χάρτες

Στα διάφορα μέρη που πάω, όπως έχω ξαναγράψει, χρησιμοποιώ τους ηλεκτρονικούς χάρτες (είτε από τον πλοηγό - ελληνικά τζι-πι-ες - είτε και του γκουγκλ). Όμως συνήθως χρειάζομαι και μια έντυπη έκδοση για να μπορέσω να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Στο εξωτερικό όπου πήγαινα, με το που έφτανα στο ξενοδοχείο μου έδιναν κι έναν χάρτη της περιοχής. Συνήθως διαφημιστικό, που είχε γύρω γύρω διευθύνσεις από κλαμπ, εστιατόρια, ξενοδοχεία αλλά και κάποιες ιδέες από τα πιο φημισμένα τουριστικά αξιοθέατα. Κι αν δεν μου τον έδιναν στο χέρι (όσοι θέλαν να προμοτάρουν κάποια πράγματα έκαναν και τις σχετικές "προτάσεις"), τον είχαν στη ρεσεψιόν για να πάρει όποιος ήθελε.

03 Αυγούστου 2017

Τα μποφόρια

Με μπουνάτσες και μποφόρια
ταξιδεύουν τα βαπόρια.
Στα λιμάνια όλης της γης,
δύσης και ανατολής.
Έτσι αρχίζει ένα τραγούδι που τραγούδησε η Γλυκερία το 1986, αλλά η ιστορία η δική μου είναι μερικά χρόνια πιο μπροστά, το Γενάρη του 1978 κι έχει μόνο μποφόρια. Την ιστορία την έχω πει πολλές φορές και πρόσφατα ο Δημήτρης μου έλεγε για τη μεγάλη κακοκαιρία που ήταν κάπου γύρω στα Χριστούγεννα του 77 και την ξανάπα με ημερομηνίες που ήταν για μένα σημαδιακές (συν το ότι θυμάμαι καλά - ακόμα). Την είχα πει λίγες μέρες πιο μπροστά ξανά και τότε ήταν που με προέτρεψε η Μαρία να την γράψω κι αυτήν εδώ. Έβαλα τον τίλο και περίμενα την ώρα. Έγινε κι αυτό με τον Μήτσο, ε, είπα πως η ώρα ήρθε κι έπρεπε να στρωθώ!

01 Αυγούστου 2017

Μελιτζάνες με γιαούρτι στο φούρνο

Κι ενώ είχα βρει το νέο μου φαγητό, με τις μελιτζάνες με τυρί, και τις είχα κάνει κάνα δυο φορές, άλλη ιδέα μου ήρθε, δεν ξέρω πώς. Να προσθέσω και γιαούρτι. Η δική μου ιδέα έλεγε να είναι το γιαούρτι από πάνω, κάτι σαν την μπεσαμέλ στο μουσακά. Έψαξα στο δίκτυο (σήμερα είναι πανεύκολο να βρεις ό,τι σκεφτείς) και βρήκα δυο συνταγές που μ' άρεσαν, μια του Μαμαλάκη που ήταν κάπως έτσι (αλλά σε στρώμα όπως στα λαζάνια) και μια του Σκαρμούτσου που ήταν κάπως σαν τα παπουτσάκια. Τι έκανα εγώ; Προφανώς τα πάντρεψα όλα! Και τ' αποτέλεσμα εξαιρετικό.