31 Αυγούστου 2015

Χταποδάκι

Για άλλο πήγαινα κι άλλο ανεβάζω. Για πανσέληνο τ' Αυγούστου ήθελα να βάλω σήμερα, αλλά έλα που η σύνδεση στο νέτι είναι να την κλαις. Έτσι βάζω μια φωτογραφία που την είχα ανεβάσει αλλά δεν είχα προλάβει να γράψω. Καλοκαίρι και τα πλοκάμια απ' το χταπόδι λιάζονται. Στη Σκάλα Σκαμιάς, στη Λέσβο. Έτοιμα να καταλήξουν στο πιάτο του κάθε καλοφαγά. Συνταγή για χταπόδι ψητό; Κάρβουνα δυνατά να υπάρχουνε και δεν χρειάζεται κάτι άλλο :)

29 Αυγούστου 2015

Διέλευση συνόρων με αυτοκίνητο

Τι γίνεται όταν περνάμε τα σύνορα με το αυτοκίνητό μας; Ποια διαδικασία ακολουθείται; Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τα απαιτούμενα έγγραφα για να ταξιδέψει ένας άνθρωπος σε ξένη χώρα είναι το διαβατήριο (μερικές φορές και η βίζα) ενώ αρκετές χώρες (όλες την Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και κάμποσες άλλες) δέχονται την ταυτότητα (αρκεί τα στοιχεία του κατόχου να είναι λατινογραμμένα να μπορούν να διαβαστούν και παραέξω). Τι γίνεται όμως με το αυτοκίνητο; Όπως έγραφα παλιότερα, απαραίτητο χαρτί είναι η πράσινη κάρτα, η βεβαίωση δηλαδή ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλισμένο και μάλιστα πως η εταιρία που το ασφαλίζει έχει διεθνή αναγνώριση κι αν συμβεί κάτι θα πληρώσει. Πολλές φορές ζητιέται και η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου ενώ πιο σπάνιο είναι να ελεγχτεί η άδεια οδήγησης (δίπλωμα) του οδηγού. Και η διαδικασία;

27 Αυγούστου 2015

Τουρκία: Φόρτιση κινητού

Βρίσκεται κάποιος στο δρόμο και θέλει να φορτίσει το κινητό του, Αν έχει φορτιστή μαζί του ψάχνει να μπει σε κάποια καφετέρια ή άλλο μαγαζί, να παρακαλέσει να του δώσουν κάποια πρίζα και να το φορτίσει για λίγο. Για όσο μπορέσει. Αργότερα βλέπουμε. Και πολλές φορές βλέπουμε κόσμο κολλημένο δίπλα σε πρίζες σε δημόσιους χώρους (αίθουσα αναμονής σε μέσα μεταφοράς π.χ.).

25 Αυγούστου 2015

Σαρδέλα, το ελληνικό σούσι

Το σούσι σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια είναι γιαπωνέζικο φαγητό και αποτελείται από ρύζι και ψάρι βασικά ωμό. Και συνήθως αυτό το τελευταίο έχουμε στο νου μας όταν μιλάμε για σούσι οι μη ειδήμονες: το ωμό το ψάρι. Και στην Ελλάδα τέτοιο πράγμα συνηθίζεται. Ίσως όχι σ' όλη την Ελλάδα αλλά στη Μυτιλήνη σίγουρα. Πρόκειται για σαρδέλες που το καλοκαίρι αλατίζονται ένα πρωί και το βράδυ τρώγονται. Χωρίς άλλη επεξεργασία. Αποτελούν αγαπημένο ουζομεζέ.

23 Αυγούστου 2015

Ελιά και ντομάτα

Θερινή ραστώνη λέει συνήθως ο Σαραντάκος. "Δεν προλαβαίνω" λέω εγώ. Τρέχω με διάφορα απ' τη μια, κάθομαι με τις ώρες στην παραλία, χωρίς υπολογιστή (αλλά με κινητό) έτσι το μπλογκ μένει άδειο. Χώρια πως σήμερα ταξιδεύω για επιστροφή απ' το νησί. Όμως μου τυχαίνουν κάτι όμορφα. Όπως αυτό. Που κάποιος σκέφτηκε να βάλει μια ντοματιά σε μια γλάστρα που είχε ελιά. Κι έτσι εμφανίζεται το περίεργο φαινόμενο να έχει η ελιά ντομάτες :) Κάτι που πολλοί συνηθίζουν (ή πιο σωστά συνήθιζαν) να συνδυάζουν για φαγητό. Κι έτσι μου προέκυψε το σημερινό. Άντε, βολευτήκαμε και σήμερα!

21 Αυγούστου 2015

Κέικ σοκολάτα 3

Το προηγούμενο σοκολατένιο κέικ ανέβηκε δυο φορές. Μια προβληματικό που αποσύρθηκε και ανέβηκε διορθωμένο. Για αποκατάσταση της ισορροπίας να βάλω κι ένα τρίτο σοκοκέικ σερί. Είναι που δεν προλαβαίνω να γράψω κι όλα όσα θέλω. Οι διακοπές τελικά δεν βοηθάνε για παραπάνω δουλειά :)

19 Αυγούστου 2015

Κέικ Σοκολάτας (Γεωργίας) διορθωμένο

Κέικ σοκολάτας προχτές, άλλο κέικ σοκολάτας σήμερα. Για πληρότητα :) Αυτή η παραλλαγή είναι της Γεωργίας κι άλλα σχόλια δεν έχω (ούτε φωτογραφία!).

Κι ανέβασα τη συνταγή και μου επισημαίνει φίλη στο φέισμπουκ πως δεν γράφω πόσο αλεύρι θέλει. Τηλέφωνο στην πηγή. Μπα, έχουμε διαφορές. Σοκολάτα δεν έχει; πώς γίνεται; Μα έχει πολύ κακάο. Άσε, θα σου στείλω φωτό της συνταγής με το Βάιμπερ (η τεχνολογία προχωράει), Την πήρα, έκανα τις διορθώσεις και τις προσαρμογές και ιδού το διορθωμένο :)

17 Αυγούστου 2015

Κέικ Σοκολάτας (Barbie)

Ένα κέικ απ' τα παλιά. Το 98 ή το 99 που μέναμε στο Διδυμότειχο. Το είχε βρει η Ειρήνη όταν ήταν μικρή σε κάποιο απ' τα περιοδικά που διάβαζε (ή που φυλλομετρούσε). Την είχε εντυπωσιάσει το γεγονός πως ήταν με πολύ κακάο αλλά και απ' το όνομα (της Barbie!) κι έτσι μια μέρα που είχαμε πάει στην Ορεστιάδα (για συνέλευση;) κι είχαν μείνει τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι αποφάσισαν να μας κάνουν έκπληξη. Είχαν μαζέψει τα υλικά, χρησιμοποίησαν μίξερ, φούρνο κλπ κι είχαν ετοιμάσει ένα τέτοιο κέικ!
Τώρα που έψαχνα για κάνα κέικ να φτιάξω, το θυμηθήκαμε.

15 Αυγούστου 2015

Μελιτζανοσαλάτα

Σκέφτηκα να βάλω σήμερα και την κανονική εκδοχή της μελιτζανοσαλάτας αφού τις προάλλες έβαλα την αγιορείτικη εκδοχή της. Η μια είναι νηστίσιμη αφού το μόνο που έχει είναι λάδι (που αν και φυτικό, δεν είναι νηστίσιμο, δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί το λάδι είναι μπόλικο στην ανατολική Μεσόγειο που θεμελιώθηκε και αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός!) η κανονική έχει μαγιονέζα.
Με την ευκαιρία να ευχηθώ χρόνια πολλά στις Μαρίες, τις Δέσποινες, τις Παναγιώτες και τους Παναγιώτηδες που γιορτάζουν σήμερα. Ιδιαίτερα να ευχηθώ στη μάνα μου και τη γυναίκα μου.

13 Αυγούστου 2015

Κεμπάπ, ντονέρ και μπλέξιμο

Τι είναι το κεμπάπ; Κρέας κομμένο σε κιμά και αρωματισμένο με διάφορα μπαχαρικά, αρκετά έντονα. Η λέξη κεμπάπ είναι τούρκικη (προερχόμενη λέει απ' τ' αραβικά) σημαίνει ακριβώς αυτό και έτσι το δίνει και το λεξικό της νέας ελληνικής. Συνήθως το κεμπάπ πλάθεται σε μακρουλά μπιφτέκια που ψήνονται είτε έτσι, σκέτα είτε σε σούβλα και τέτοιες εικόνες δίνει μια αναζήτηση στο γκουγκλ. Γνωστό κεμπαπτζίδικο στην Αθήνα είναι του Θανάση δίπλα στο Μοναστηράκι (αλλά και ο Μπαϊρατκάρης και ο Σάββας απ' απέναντι έχουν και κεμπάπ). Συνταγή για (γιαουρτλού) κεμπάπ έχω δώσει κι εγώ ενώ αυτό της φωτογραφίας είναι ένα Άδανα κεμπάπ που έφαγα πρόσφατα στην Πέργαμο.

11 Αυγούστου 2015

Μελιτζανοσαλάτα Αγιορείτικη Γιαννάκη

Πάνε κάμποσα χρόνια που είχα βρεθεί στη Σαλονίκη. Ο Γιαννάκης προσφέρθηκε να φτιάξει μελιτζανοσαλάτα. Πιάνει τη μελιτζάνα και τη βάζει όπως ήταν στο μάτι της κουζίνας και την ψήνει γύρω - γύρω. Μετά προσθέτει και μερικά ακόμα υλικά και γίνεται μια καταπληκτική σαλάτα. Κράτησα τη συνταγή κάπου και προχθές τη θυμήθηκα ξαφνικά! Με την ευκαιρία, να ευχηθώ και χρόνια πολλά στην Κατερίνα (του) για αύριο :)

09 Αυγούστου 2015

Μελιτζανοκεφτέδες

Πολλές φορές είχα δοκιμάσει μελιτζανοκεφτέδες σε μαγαζιά, για μεζέ. Κάποια στιγμή αποφάσισα να τους φτιάξω. Είχα συνταγή. Την ακολούθησα (μαζί με τη Μαρία βέβαια) και τους έφτιαξα και στο σπίτι. Υπέροχοι βγήκανε.

07 Αυγούστου 2015

Σίμπενικ

Πήγαμε και στο Σίμπενικ (Šibenik). Σε αντίθεση με τις άλλες πόλεις που επισκεφτήκαμε μέχρι τώρα στις ακτές της Αδριατικής, η πόλη δεν ιδρύθηκε από τους Έλληνες, τους Ιλλυριούς ή τους Ρωμαίους, αλλά από τους Κροάτες, τον 10ο αιώνα κι είναι η αρχαιότερη Κροατική πόλη.

05 Αυγούστου 2015

Ιμάμ, αλλά όχι μπαϊλντί!

Για το ιμάμ είχα βάλει τη συνταγή πριν δυο σχεδόν χρόνια. Πού το ξαναθυμήθηκα; Πάλι καλοκαίρι, πάλι οι μελιτζάνες στο φόρτε τους, πάλι στο χωριό, πάλι να φτιάξουμε ιμάμ. Αλλά λάιτ. Η μάνα μου επιμένει σ' αυτό, λίγο γιατί έχει χοληστερίνη και τα πολλά τηγανητά δεν κάνουν καλό, λίγο γιατί είναι πιο εύκολο, το έχει καθιερώσει. Και μιας και η εκδοχή αυτή είναι πιο ελαφριά, θέλει πολύ ζόρι για να καταφέρεις να σκάσεις, να μπαϊλντίσεις. Έτσι, την ονόμασα ιμάμ αλλά όχι μπαϊλντί :)

03 Αυγούστου 2015

Δρόμοι στην Τουρκία

Όπως έγραφα στο προηγούμενο, το παρεδώσε μου με τους δρόμους της Τουρκίας αρχίζει το 97 - 98. Τότε είχα δει κάποια κομμάτια αυτοκινητόδρομου, αλλά επίσης και πολλά χιλιόμετρα με απλούς δρόμους. Με κακό οδόστρωμα κάτω, αρκετές λακκούβες μπαλωμένες όπως όπως. Με δυο λουρίδες, μια πήγαινε και μια ερχόταν. Σε κάποια σημεία υπήρχε και μια τρίτη, Που πότε δινόταν στους μεν και πότε στους δε. Κι αυτό ήταν αιτία πολλών ατυχημάτων γιατί δεν είχαν και πολύ το νου τους πως τώρα η λουρίδα που βρίσκονταν είχε δοθεί στους απέναντι κι έτσι βρισκόντουσαν δυο αυτοκίνητα στην ίδια λουρίδα που κινιόντουσαν αντίθετα. Οι συνέπειες εύλογες.

01 Αυγούστου 2015

Αυτοκινητόδρομοι στην Τουρκία

Το 1997 είχαμε πάει βόλτα απ' το Διδυμότειχο που υπηρετούσα στις Καστανιές κι εκεί επισκεφτήκαμε το ελληνικό συνοριακό φυλάκιο. Η επίσκεψη επιτρεπόταν κι όχι μόνο αυτό αλλά μας ξεναγούσαν κιόλας και μας ανέβαζαν και στο πάνω μέρος απ' όπου μπορούσες να δεις ένα μεγάλο μέρος των "απέναντι", της Τουρκίας δηλαδή. Φαινόταν η Αδριανούπολη και πίσω ο μεγάλος αυτοκινητόδρομος που ένωνε (κι ακόμα ενώνει δηλαδή) την Κωνσταντινούπολη με τη Βουλγαρία. Κι ένας δόκιμος που ήταν εκεί, θέλοντας να μειώσει τον "εχθρό" μας είπε πως ναι, είναι ένας μεγάλος δρόμος αυτός που φαίνεται αλλά τους τον έφτιαξαν οι Γερμανοί και για τη χρήση του πληρώνουν διόδια! Δεν ξέρω από ποιο μέρος ήταν το δοκίμι και πού είχε κυκλοφορήσει, αλλά την εποχή εκείνη (και πολλά χρόνια πριν) στην Ελλάδα πληρώναμε διόδια κι ας μην μας είχαν φτιάξει αυτοκινητόδρομους (και στην περίπτωση Κορίνθου - Πατρών ή στα Τέμπη αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα, έστω κι αν γίνονται έργα). Κι εμείς που για να πάμε απ' την Αθήνα στο Διδυμότειχο και πληρώναμε και ταλαιπωρούμασταν στο δρόμο γελάγαμε, αλλ' από μέσα μας να μην τον προσβάλουμε.