Έγραφα προχτές για την βόλτα που κάναμε στους τόπους κράτησης που υπήρχαν επί χούντας στον δήμο Διονύσου. Για να πραγματοποιηθεί η βόλτα υπήρχε ένα λεωφορείο του δήμου και πολλά ιδιωτικά αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή βλέπω την οδηγίνα του λεωφορείου να σηκώνει το χέρι της και να ξύνει το κεφάλι της. Και θυμήθηκα μια παρόμοια φάση στα Γιάννενα. Όταν ήμουνα φοιτητής. Που ήμουνα εγώ που ξυνόμουνα αλλά για πλάκα. Αλλιώς γιατί να θυμάμαι τη συγκεκριμένη φορά.
Όταν ήμουν φοιτητής είχα αγοράσει ένα μοτοποδήλατο. Απ' αυτά με το πετάλι. Όχι εκείνα που είχαν τη μηχανή πάνω στην μπροστινή ρόδα. Κανονική 50άρα μηχανή που όμως για να πάρει μπροστά δεν είχε μανιβέλα αλλά έκανες πετάλι. Αδύνατη μηχανή, στις ανηφόρες (ειδικά αν ήμασταν μαζί με τη Μαρία) βοηθούσα και με το πετάλι. Ή έκανα πιο μεγάλη βόλτα για να βρω πιο λοξό δρόμο, να μην ειν' απότομη η ανηφόρα. Δεν είχε δύναμη ούτε ενός ίππου. Ενός γαϊδάρου ήτανε κι αυτού ψωραλέου :) Πάντως, πάντα όταν κυκλοφορούσα μ' αυτό φόραγα κράνος (ένα πορτοκαλί GBL, ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως).
Κάποια μεσημέρια που γύρναγα απ' το εστιατόριο του πανεπιστημίου στο σπίτι, συναντούσα ένα αυτοκίνητο που μάθαινε οδήγηση ο ταμίας (ένας φίλος συμφοιτητής που ήταν ταμίας σ' έναν συντοπίτικο σύλλογο ένα φεγγάρι και του το είχαμε κολλήσει σαν παρατσούκλι). Δεν ξέρω πώς γινότανε και τον είχα πετύχει δυο τρεις φορές στη Σουλίου.
Το ίδιο έγινε και κείνη τη μέρα. Τον βλέπω να είναι μπροστά και να οδηγεί. Μέσα στ' αυτοκίνητο ήταν κι άλλοι. Με το που καταλαβαίνω πως είν' αυτός τον προσπερνάω και σηκώνω το χέρι μου και ξύνω το κεφάλι μου επιδεικτικά. Πάνω απ' το κράνος. Για να του κάνω πλάκα.
Όταν με συνάντησε αργότερα, μόνο που δεν μ' έδειρε. Γιατί οι άλλοι που ήταν στ' αυτοκίνητο, ήταν οι εξεταστές. Την ώρα εκείνη έδινε για δίπλωμα. Και δαγκωνόταν για να μην γελάσει αφενός αλλά και να μην αφαιρεθεί και κάνει κάνα λάθος και τον κόψουνε. Ευτυχώς, καλά τα κατάφερε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.