31 Μαΐου 2014

ΜΚΟ

"Μανώλη, το κάμποτο τελειώνει, δώσε και λίγο αλατζά"

Γενικά δεν είμαι ούτε του εθελοντισμού ούτε της ενίσχυσης των λεγόμενων "μη κυβερνητικών οργανώσεων", των γνωστών με το αρκτικόλεξο "ΜΚΟ". οι οποίες είναι ίσως περισσότερες κι απ' τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνονται. Παλιότερο φρούτο οι ΜΚΟ, κι όχι μόνο με ελληνικό. Η εκκλησία (όχι μόνο η ορθόδοξη) ήταν απ' τους πρώτους διδάξαντες. Τότε δεν την λέγαν ΜΚΟ αλλά φιλανθρωπία. Θυμάμαι στη Μυτιλήνη πως υπήρχαν τα "φιλανθρωπικά καταστήματα" που λειτουργούσαν με την ευθύνη και την επίβλεψη της τοπικής εκκλησίας. Είχε π.χ. ορφανοτροφείο για παιδιά που έμεναν ορφανά αλλά και οικοτροφείο για να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο παιδιά που δεν είχαν τη σχετική οικονομική δυνατότητα. Αλλά η δράση δεν σταματούσε εδώ. Με αποστολές σε χώρες της Αφρικής είχε κι εκεί δράση. Που ήταν ανταποδοτική: σε βοηθάω που πεινάς ή που δεν έχεις νερό ή σχολειό κλπ αλλά κι εσύ πρέπει να είσαι (καλός) χριστιανός.

29 Μαΐου 2014

Φάβα παντρεμένη

Αφού έβαλα προχτές την κανονική τη φάβα, να βάλω σήμερα και την παντρεμένη :) . Δεν έχει κάτι περίεργο. Λέγεται έτσι απλά γιατί "παντρεύεται" με τσιγαρισμένο κρεμμύδι. Γίνεται ίσως λίγο πιο βαρύ, αλλά πολύ πιο νόστιμη!

27 Μαΐου 2014

Φάβα (Σαντορίνης)

Όταν λέγαμε στο χωριό μου φάβα, ήταν κουκιά καθαρισμένα. Τη φάβα την κανονική την πρωτοέφαγα όταν πήγα στη Σαντορίνη και έτσι την ονομάζω Σαντορίνης για να ξεχωρίζει πέρα απ' το ότι η Σαντορίνη είναι αυτή που βγάζει την καλύτερη φάβα στην Ελλάδα (αν και στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλές που είναι εισαγωγής). Και στην κλασσική ελληνική ταινία "Έξω οι κλέφτες" ο δασκαλάκος Μακρής περηφανεύεται πως του έφεραν "όσπριο πολυτελείας, φάβα Σαντορίνης"! (στο 10:56 στο βίντεο)/
Η φάβα είναι ένα πεντανόστιμο φαγητό, που κάποτε στήριζε την ελληνική πείνα ενώ σήμερα συνήθως την προτιμάμε για μεζέ, για συμπλήρωμα! Τα 500 γρ είναι πολλά, η ποσότητα προσαρμόζεται αναλόγως.
Στη φωτογραφία κρεμμύδι δεν έχει, είχαν τελειώσει και ξέχασα να πάρω, αλλά αυτό δεν με πτόησε, μια χαρά έγινε και σκέτη: )

25 Μαΐου 2014

Για την Παιδεία

Κάμποσες μέρες τώρα, στο ιστολόγιο δημοσιεύονται κοινωνικά θέματα κι όχι συνταγές. Έλεγα λοιπόν σήμερα πως ήταν καιρός να βάλουμε και κάνα φαγώσιμο. Βέβαια, τον τελευταίο καιρό δεν έχω φτιάξει κάτι καινούριο. Έτσι δεν έχω φωτογραφίες. Απ' την άλλη, συνταγές έχω πολλές. Έτσι σκέφτηκα πως σήμερα θα έβαζα κάναν νόστιμο έστω και χωρίς φωτογραφία. Το ζήτημα είναι να θέλεις ν' αγιάσεις και να μην σ' αφήνουν. Γιατί ήρθε μια είδηση απ' το υπουργείο μας, είπα να το παραβλέψω και να τ' αφήσω να σιτέψει. Αλλά αυτοί δεν έχουν το θεό τους. Γιατί το ένα ακολουθάει το άλλο. Κι έτσι αναβολή στη συνταγή, η επικαιρότητα τρέχει. Κι είπα να τα παρουσιάσω σαν θέματα εξετάσεων (ιδέα κλεμμένη απ' την πάντα επίκαιρη ταινία "Μάθε παιδί μου γράμματα"). Ας ξεκινήσουμε το λοιπόν.

23 Μαΐου 2014

Να το πάρει "το Ποτάμι"

Δεν συνηθίζω να πολιτικολογώ στο ιστολόγιο, έστω κι αν στα κοινωνικά θέματα ενυπάρχει και η πολιτική κριτική. Όμως το σημερινό σημείωμα έχει καθαρά πολιτική άποψη, έστω κι αν αυτή γίνεται με την άρνηση ενός πολιτικού σχηματισμού κι όχι με την θετική (προτροπή προς συγκεκριμένη κατεύθυνση - αν και η αντιμνημονιακή θέση μπορεί να θεωρείται δεδομένη). Όμως, όπως συνηθίζω σε τέτοιες περιπτώσεις, θ' αργήσω να φτάσω στην απάντηση του τίτλου, θα κάνω μια μακριά αναδρομή στο παρελθόν - όχι μόνο το δικό μου, αλλά και του μακαρίτη του πατέρα μου.

21 Μαΐου 2014

Κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι



Το λιμάνι του Πειραιά είναι ένας φυσικός όρμος, αρκετά μεγάλος. Κάποτε ήταν χωρισμένο σε τρία τμήματα, ένα εμπορικό και δυο επιβατικά το ένα για τις γραμμές εσωτερικού και το άλλο για τις διεθνείς. Οι επιβατικές ανάγκες μεγάλωσαν κι έτσι σήμερα όλο χρησιμοποιείται μόνο για διακίνηση επιβατών ενώ το εμπορικό κομμάτι έχει πάει στο Κερατσίνι (που θεωρείται προέκταση του Πειραιά). Πάντως, οι αποθήκες που υπήρχαν κάποτε εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και στην κορυφή τους ένα ρολόι. Που δείχνει στις τέσσερις πλευρές του ό,τι ώρα θέλει, αλλά και χτυπάει μ' όποιο ρολόι γουστάρει :) Έχει δυο χτυπήματα: το ένα το πόσες ώρες είναι και το άλλο "τα παιδιά του Πειραιά". Έβλεπα το ρολόι κι έλεγα να το καθυστερήσω γιατί θα χτυπήσει σε 10'. Έμπαινε ένα βαπόρι και τράβαγα βίντεο κι ακούω να χτυπάει 3 αλλά τίποτα παραπέρα. Σκέφτομαι πως για κάποιο λόγο δεν θα χτυπήσει τη μουσική. Κι αργότερα, την ώρα που έφευγα, αρχίζει να παίζει. Σταματάμε τ' αυτοκίνητο και τράβηξα όσο πρόλαβα (αρκετό είναι, ένα λεπτό).

19 Μαΐου 2014

Το ιστολόγιο πενθεί

Δύσκολα να βρίσκεται άρθρο κάθε δεύτερη μέρα. Έχω συνταγές αλλά όχι φωτογραφίες κι έτσι το καθυστερώ. Χθες είχα κατέβει στον Πειραιά κι είχα σκοπό να βάλω κάποιες φωτογραφίες απ' το λιμάνι. Το ξεκίνησα, ανέβασα στο γιουτιούμπι κι ένα βίντεο κι είχα σκοπό να το ολοκληρώσω σήμερα. Αλλά μ' έχει ταράξει η είδηση του θανάτου του Αντρέα. Κολλητός, απ' τα πανεπιστημιακά χρόνια. Στο ίδιος έτος, αλλά φιλόλογος. Κάποια χρονιά μέναμε και στο ίδιο σπίτι. Και τώρα...

Δεν μπορώ να συνεχίσω. Άλλη μέρα.

17 Μαΐου 2014

Τρουφάκια (Κικής)

Φωτογραφία στο μέλλον

Τα τρουφάκια ήταν κάποτε στη μόδα. Θυμάμαι τα πρωτοδοκίμασα όταν ήμουν στο Διδυμότειχο. Τα είχε φέρει η Κική. Μ' άρεσαν και πήρα τη συνταγή. Την ίδια εποχή με κερνάει κι η Κατερίνα που ήταν παρόμοια αλλά διαφορετικά. Πήρα κι αυτή τη συνταγή (θα τη βάλω κι αυτή στο μέλλον). Και σε λίγο καιρό ακόμα μία :) Κάποτε τα έφτιαχνα ταχτικά, αλλά τώρα τελευταία είχα πολύ καιρό να φτιάξω κάτι τέτοιο. Είναι ένα γλυκό για να κεράσεις πολλούς (ανάλογα και με το μέγεθος μπορούν να βγουν και 50 κομμάτια). Τα είχα σχεδόν ξεχάσει και μου τα θύμισαν οι μαθητές μου. Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει πως στο σχολείο στα πλαίσια του μαθήματος του πρότζεκτ φτιάχνουμε διάφορα φαγητά και τα συνδυάζουμε με γενικότερες σχετικές γνώσεις. Το πρόγραμμα τελειώνει με το τέλος της χρονιάς κι οι μαθητές μου μου πρότειναν να φτιάξουμε τρουφάκια για να κεράσουμε τους υπόλοιπους στα πλαίσια της παρουσίασης της δουλειάς μας! Κι έτσι τα ανέσυρα στην επιφάνεια ξανά!

15 Μαΐου 2014

Έρχονται εκλογές

Την Κυριακή ψηφίζουμε. Ναι, είναι γεγονός, έφτασε ο καιρός να ψηφίσουμε για δημάρχους και...; Νομάρχες λέγαμε παλιά, τώρα κάτι σε περιφερειάρχες μιας και οι νομαρχίες έχουν χαθεί, έχουν αλλάξει όνομα, δεν ξέρω πώς ακριβώς είναι η διάρθρωση. Είναι και που έλειπα στις προηγούμενες, ήμουνα στη Γερμανία τότε. Οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής γίνονται στα 3,5 χρόνια κι όχι στα τέσσερα όπως συνέβαινε απ' το '74 και μετά (δηλ. κι οι πρώτες εκείνες έγιναν καλοκαίρι του '75 και ήταν για 3,5 χρόνια, απ' τη μεταπολίτευση και μέχρι τότε χρέη δημάρχων και κοινοταρχών είχαν αναλάβει δικαστικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι). Επίσης η θητεία των καινούριων θα είναι 5 χρόνια, από 1ης Ιουλίου.

13 Μαΐου 2014

Φόροι

Το κράτος, το κάθε κράτος, χρειάζεται να έχει χρήμα για να καλύπτει τις ανάγκες του. Το πώς θα το βρει είναι ένα θέμα. Συνήθως πουλώντας. Είτε πρώτες ύλες, είτε υπηρεσίες είτε κάτι άλλο. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν δεν έχει τι να πουλήσει γιατί φρόντισε ό,τι είχε να το ξεπουλήσει, να το σκορπίσει. Τότε δανίζεται. Όμως τα δανεικά δεν μπορούν να είναι αγύριστα. Κι οι δανειστές (ω, τι περίεργο) σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό όταν δεν τους γυρίζεις τα δανεικά. Εκτός κι αν τους δώσεις ανταλλάγματα (ανάλογα τι έχεις) τέτοια που να τους συμφέρει να σε ξαναδανείσουνε. Έτσι γίνεται και με το δικό μας κράτος. Οι κυβερνώντες μας μοιράζουν το έχι μας πέρα δώθε και μετά ψάχνουνε πώς θα τα βγάλουν να δώσουν τα δανεικά (πρώτα) και τις τρέχουσες υποχρεώσεις (μετά). Και για να εξασφαλίσουν τα τρέχοντα δανείζονται κι οι δανειστάδες για να μας έχουν δεμένους τους βάζουν κι υπογράφουν μνημόνια.


11 Μαΐου 2014

Προεκλογικά

Το καλοκαίρι του 1996 ήρθε ο πολυαναμενόμενος διορισμός μου ως μόνιμου καθηγητή. Τότε υπήρχα ακόμα η επετηρίδα, δηλαδή διοριζόμασταν ανάλογα με τη σειρά που είχαμε κάνει αίτηση (κι αυτό είχε να κάνει με το πότε πήραμε το πτυχίο. Η πλάκα είναι πως ο Γιώργος είχε τελειώσει μια βδομάδα πριν από μένα αλλά το καθυστέρησε για να ορκιστούμε μαζί. Μαζί φύγαμε απ' τη γραμματεία και πήγαμε στη νομαρχία Ιωαννίνων και μαζί καταθέσαμε τα χαρτιά μας, αλλά τελικά βρέθηκα εγώ εκείνη τη μέρα κι ο Γιώργος την επόμενη!). Το '96 λοιπόν αποφάσισα να κάνω αίτηση για διορισμό στα "δυσπρόσιτα", περιοχές δηλαδή που δεν ήταν εύκολες και δεν τις ήθελαν για διορισμό εκεί. Μπαίναμε σε μια ξεχωριστή λίστα κι αναλαμβάναμε την υποχρέωση να παραμείνουμε για 3 χρόνια στο σχολείο διορισμού (γιατί διοριζόμασταν κατευθείαν σε συγκεκριμένο σχολείο). Φεύγω από τον Πύργο που με είχε θρέψει για τέσσερα χρόνια (δούλευα αναπληρωτής σε σχολεία της περιοχής, αλλά και σε άλλες δουλειές απ' έξω, είχα βγάλει τότε πολλά λεφτά, όλα δηλωμένα στην εφορία, αλλά δεν μ' ένοιαζε, λεφτά να βγαίνανε) και πάω για Διδυμότειχο.

09 Μαΐου 2014

Πόρτες ασφαλείας

Ένα θέμα που από καιρό το έχω στο νου μου, αλλά όλο το αναβάλω ήρθε η στιγμή να το καταπιαστώ. Είναι το θέμα με τις πόρτες ασφαλείας που έχουν γίνει μόδα. Δεν νοείται π.χ. ανακαίνιση σπιτιού χωρίς να αλλάξει και η πόρτα του και να μπει μια σούπερ ντούπερ θωρακισμένη, βαριά κλπ πόρτα. Μπορεί όλα τα υπόλοιπα ανοίγματα να είναι της πλάκας, αλλά η πόρτα θεωρείται απαραίτητο να είναι "ασφαλείας". Μιλάμε για την κύρια είσοδο μόνο, προς το παρόν δεν έχω πάρει χαμπάρι να βάζουν πόρτες ασφαλείας στα μπαλκόνια κλπ. Και το κόστος μιας πόρτας ασφαλείας είναι το διπλό και βάλε από μια κλασσική, συνηθισμένη πόρτα. Γιατί γίνεται αυτό δεν το ξέρω. Πιστεύω ότι βοηθάει η τηλεοπτική τρομολαγνεία που δίνει την εντύπωση πως όλοι κινδυνεύουμε να μας σκοτώσουν, γι' αυτό και πόρτες ασφαλείας συναντάμε και σε σπίτια που αν μπει μέσα κλέφτης δεν θα βρει να πάρει τίποτα.

07 Μαΐου 2014

Διόδια

Για την αύξηση των διοδίων είχα ακούσει. Αύξηση που έχει να κάνει τόσο με την αύξηση της τιμής διέλευσης όσο και με την αύξηση των σημείων που πληρώνονται τα διόδια. Πριν κάποιο καιρό είχε γίνει μια σχετική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο σταθμό των διοδίων στα Κιούρκα, που πήρα κι εγώ μέρος, Βέβαια, σ' εκείνη τη συγκέντρωση που υποτίθεται πως τη διοργάνωσαν οι δήμοι της περιοχής (Κηφισιάς, Διονύσου και Ωρωπού) αυτοί που είχαν πανό ήταν το κίνημα "Δεν πληρώνω", τελείως έξω από το κάλεσμα διαμαρτυρίας για τις επικείμενες (τότε) αυξήσεις ή για τα επιπλέον σημεία που ετοιμάζονται. Ήταν παρόντες οι δήμαρχοι, ακόμα κι ο δεσπότης της περιοχής, έβγαλαν κάποιες φωτογραφίες, αλλά μέχρις εκεί. Ούτε ένα πανό από έναν απ' τους (τρεις) δήμους.

05 Μαΐου 2014

Μαρουλοσαλάτα 2

Έγραφα τις προάλλες για το πώς φτιάχνεται μια μαρουλοσαλάτα και τότε είχα αναφέρει για το πόσο ψιλό κόβει το μαρούλι ο Γιώργος. Τότε, είχα πάει στο σπίτι του και μιας και είχε κόψει μαρούλι είπα να φωτογραφίσω την σαλάτα του και να βάλω καμιά φωτογραφία για δείγμα. Δυστυχώς, οι φωτογραφίες που έβγαλα ήταν ένα μαύρο χάλι. Θολές, τέτοιες που δεν βλέπονταν. Έτσι η δημοσίευση εκείνη έμεινε μισή. Προχθές ο Γιώργος μου έστειλε κάποιες καινούριες που είχε τραβήξει ο ίδιος. Κι είπα να μην πάνε χαμένες. Είχα δυο επιλογές. Ή να τις συμπληρώσω στην προηγούμενη δημοσίευση ή να ανεβάσω καινούρια ανάρτηση. Μιας και έχει κεσάτια το μαγαζί και δεν έχω κάτι άλλο έτοιμο, η δεύτερη λύση ήταν ιδανική:)

03 Μαΐου 2014

Λέμπερκεζε

Για το λέμπερκεζε είχα γράψει στο παλιό μου μπλογκ. Κι ενώ είχα πει πως τέλειωσαν οι μεταφορές από κει, τον περασμένο μήνα το Λιντλ έφερε το λέμεπερκέζε στα πλαίσια της γερμανικής βδομάδας (ως γνωστόν, τακτικά φέρνει προϊόντα από άλλες χώρες και όταν τα φέρνει ονομάζει τη βδομάδα με το όνομα της χώρας της οποίας έχει τους ιδιαίτερους - και χαρακτηριστικούς συνήθως - μεζέδες, αν και τελευταία και στα ρούχα λέει πως έχει άρωμα Ρώμης ή Λισαβόνας κλπ). Έτσι είπα να ξαναγράψω για το ιδιαίτερο αυτό αλλαντικό, αντιγράφοντας εν πολλοίς το παλιό άρθρο.

01 Μαΐου 2014

Βόλτες

Αρχικά να ευχηθώ καλό μήνα, μιας και σήμερα ξημερώνει πρωτομαγιά. Μια μέρα με πολλαπλά μηνύματα, αφού ξεκίνησε σαν μέρα απεργίας (κι έτσι είναι σε κάποιες χώρες, ακόμα και σήμερα) αλλά πολύ έξυπνα υποβιβάστηκε αργία, μ' αποτέλεσμα να πηγαίνουμε στις εξοχές να πιάσουμε το Μάη και να αποφεύγουμε κουραστικές διαδικασίες όπως οι συμμετοχή σε εργατικές συγκεντρώσεις (που δεν γίνονται μόνο μια σε κάθε πόλη, αλλά ανάλογα με τις κομματικές προτιμήσεις). Αλλά δεν ξεκίνησα να γράψω το άρθρο για να πολιτικολογήσω, οι βόλτες που αναφέρω είναι αυτές που γίνονται (ή δεν γίνονται) στις πόλεις μας.