28 Φεβρουαρίου 2014

Λαγάνα

Για δες τι θυμήθηκε η Μαρία σήμερα πρωί πρωί. Συζητάγαμε για τις προμήθειες των ημερών και αναφέρθηκε η λαγάνα οπότε και πρότεινε να φτιάξουμε τη δική μας λαγάνα μιας και μας είχε δώσει συνταγή η (πάντα πολύτιμη) Μαίρη που μετράει με ποτήρια κι όχι με γραμμάρια:) (κι είναι Χιώτισσα στην καταγωγή, εξού και η μαστίχα). Έτσι αποφάσισα να την παρουσιάσω εδώ, μιας και είναι των ημερών. Η πρόταση είναι να γίνει στον αρτοπαρασκευαστή, αλλά προφανώς δεν είναι απαραίτητο, θα μπορούσε να ζυμωθεί και στο χέρι, απλά η μηχανή προσφέρει ευκολία και στάνταρ συνθήκες. Τις λαγάνες στο χωριό τις λέμε πίτες τον υπόλοιπο χρόνο, επετειακή είναι η χρήση τους, αλλά για άλλες επετείους, ας τις αφήσουμε τώρα :)

26 Φεβρουαρίου 2014

Σπανακόπιτα

Οι πίτες δεν είναι το φόρτε μου. Στο χωριό συνηθίζουμε περισσότερο να φτιάχνουμε μικρά πιτάκια, ακόμα και τη λέξη πίτα όταν τη λέμε έτσι σκέτη εννοούμε τη λαγάνα. Πίτες μεγάλες πρωτοσυνάντησα στα Γιάννενα, αν και κάποιες τυρόπιτες, κάποιες κολοκυθόπιτες κλπ φτιάχναμε. Κάποιες φορές όμως φτιάχνω καμιά πίτα και στο σπίτι, έτσι για ποικιλία. Μεγάλη υπόθεση στις πίτες είναι το φύλλο. Που πρέπει να είναι σχετικά χοντρό. Και τα έτοιμα είναι συνήθως λεπτά, για μπακλαβάδες κλπ γλυκά. Η λύση; ή να φτιαχτεί στο χέρι ή να διαλεχτεί ειδικά χοντρό απ' τα έτοιμα. Παλιότερα έβγαζε ένα η "χρυσή ζύμη" που μ' άρεσε πολύ, αλλά δεν το βρίσκω τελευταία. Το καλό με τη σπανακόπιτα είναι πως το σπανάκι βρίσκεται όλο το χρόνο είτε φρέσκο στον καιρό του είτε κατεψυγμένο κι έτσι μπορεί να γίνει οποιαδήποτε εποχή. Βέβαια, για σπανακόπιτα γράφω συνέχεια, σπανακοτυρόπιτα εννοώ, αλλά έτσι έχει νοστιμιά:)

24 Φεβρουαρίου 2014

Ο άρτος πωλείται ζυγιστός

Ο τίτλος είναι από μια ταμπέλα που υπήρχε πριν πολλά χρόνια στους φούρνους. Γιατί τότε το ψωμί το πουλάγαν οι φούρνοι (άντε τα "αρτοποιεία") κι όχι τα πρατήρια, τα σουπερμάρκετ κλπ που το πουλάνε σήμερα. Και το ψωμί ήταν δυο ειδών: το "άσπρο" το επίσημα αναφερόμενο ως 70% και το "μαύρο" ή αλλιώς αλεύρι 85%. Την εποχή που πρωτοθυμάμαι, το άσπρο ήταν πιο ακριβό (κάπου 40 λεπτά, της δραχμής βέβαια τότε, κάπου κοντά στα 1970 είχε 5,80 το άσπρο και 5,40 το μαύρο) και η τιμή ήταν ίδια παντού καθότι το ψωμί θεωρούμενο βασικό είδος διατροφής ήταν σε διατίμηση (η τιμή του οριζόταν από την κυβέρνηση). Και προφανώς αν ήταν με το κομμάτι κι όχι με το κιλό, η τιμή του δεν μπορούσε να ελεγχθεί. Κάτι που έγινε κάποια στιγμή. Και πώς έγινε!

23 Φεβρουαρίου 2014

Έμπνευση

Το βρήκα σε ένα μαγαζί που πήγα για φαγητό. Μου θύμισε που επί χούντας τα κείμενα λογοκρίνονταν κι αφού πέρναγαν απ' το λογοκριτή μετά δεν μπορούσες να προσθέσεις τίποτα. Μπορούσες όμως ν' αφαιρέσεις ό,τι ήθελες. Έτσι είχε περάσει "Το μεγάλο μας τσίρκο". Στη συγκεκριμένη τώρα πινακίδα, που σήμερα είναι υποχρεωτική σ' όλα τα μαγαζιά δεν προστέθηκε ούτε αφαιρέθηκε κάτι. Μόνο που κάποια γράμματα τυπώθηκαν μ' άλλο χρώμα και περνάει ένα δεύτερο μήνυμα 😀

22 Φεβρουαρίου 2014

Σπιτικό Γκραν Μαρνιέ (Grand marnier)

Πριν από αρκετό καιρό έψαχνα να βρω συνταγές που να περιέχουν πορτοκάλι. Αρχικά σκέφτηκα να φτιάξω κουλουράκια, μετά το πήγα σε μαρμελάδα και ψάχνοντας έτσι, βρήκα ότι μπορώ να φτιάξω ποτό. Μου φάνηκε πολύ παράξενο, μιας και δεν ασχολούμαι με την παρασκευή ποτού. Βρήκα λοιπόν μια ωραιότατη συνταγή στα αγγλικά που αποφάσισα να την ακολουθήσω. Το αποτέλεσμα είναι καλό και πολύ κοντά στο αντίστοιχο ποτό του εμπορίου.

21 Φεβρουαρίου 2014

Ταχύτατοι

Αυτό θα πει απαίτηση ταχύτητας από τους άλλους. Ενώ οι του υπουργείου για να βγάλουν μια απόφαση το κάνουν όταν πια αυτή θα αρχίσει να ισχύει (από προγραμματισμό σχολικών μαθημάτων που ανακοινώθηκαν μόλις την περασμένη βδομάδα σε ποια ύλη θα εξεταστούν οι μαθητές της Α' Λυκείου μέχρι τις προσλήψεις καθηγητών που πρέπει να βγάλουν και την προηγούμενη ύλη ή τις μεταθέσεις που έπρεπε να έχουν ξεκινήσει το Νοέμβρη αλλά ακόμα δεν έχει βγει η σχετική εντολή) από τους άλλους έχουν την απαίτηση να βγουν πεντέξι αποφάσεις μέσα σε μια βδομάδα (όχι την όποια βδομάδα, αυτήν που τρέχει, από την ώρα που το αποφάσισαν πως πρέπει οι άλλοι να τους στείλουν τις προτάσεις τους)! Προσχήματα, βεβαίως, ώστε ό,τι βγάλουν μετά να μπορούν να που πως εμείς ζητήσαμε προτάσεις, αλλά δεν πήραμε κι έτσι έπρεπε ν' αποφασίσουμε μόνοι μας. Καλό, ε;

20 Φεβρουαρίου 2014

Μαρμελάδα πορτοκάλι

Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με νέες συνταγές πάνω σε υλικά εποχής. Χειμώνας είναι ακόμη και τα πορτοκάλια βρίσκονται παντού. Έτσι ξεκίνησα να φτιάξω μαρμελάδα πορτοκάλι, μιας η μαρμελάδα μανταρίνι στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Κοίταξα δυο τρεις ιδέες σε ιστοσελίδες τις συνδύασα και ξεκίνησα.

18 Φεβρουαρίου 2014

Γαρίδες σαγανάκι

Έγραφα για το απλό σαγανάκι και θυμήθηκα πως γίνεται ένα πολύ όμορφος και ιδιαίτερος μεζές όταν συνδυαστεί με γαρίδες. Και δεν χρειάζεται τίποτα μεγάλες, οι μικρές του ταιριάζουν πολύ καλύτερα. Αν και γράφω για κατεψυγμένες γαρίδες, μια χαρά γίνεται και με φρέσκες, ακαθάριστες, μόνο που τότε χρειάζεται να τις καθαρίζεις καθώς τις τρως (άρα είναι μεζές για τραπέζωμα). Κι όταν λέω το θυμήθηκα, εννοώ αφενός μεν για να το βάλω εδώ κι αφετέρου για να το μαγειρέψω:)

16 Φεβρουαρίου 2014

Σαγανάκι

Σαγάνι, σύμφωνα και με το λεξικό της νεοελληνικής, είναι ένα τηγάνι (μικρό συνήθως) με δυο χερούλια, όπως έχουν και οι κατσαρόλες. Έχω καιρό να δω και να χρησιμοποιήσω κάτι τέτοιο, έχει ξεμείνει ένα στο χωριό. Μάλλον ήταν πρόδρομος του τηγανιού, που επειδή όταν το τηγάνι είναι στη φωτιά είναι δύσκολο να βάλεις τα χέρια σου και να το βγάλεις μάκρυνε το χερούλι. Εν πάση περιπτώσει, δεν θα ασχοληθούμε τώρα με την ιστορία του τηγανιού, εδώ μας ενδιαφέρει το σαγανάκι. Η κατάληξη -άκι συνήθως δείχνει κάτι μικρό και πράγματι, η αρχική σημασία της λέξης σαγανάκι ήταν το μικρό σαγάνι (κι αυτήν έχει μόνο το ΛΚΝ), τηγανάκι δηλαδή, ειδικού σχήματος. Όμως, η λέξη έχει άλλη μια σημασία που ευτυχώς μας τη δίνει η Βικιπαίδεια: το τυρί που μαγειρεμένο σ' ένα τέτοιο σκεύος πήρε αυτό το όνομα και προφανώς αυτό είναι που μας ενδιαφέρει εδώ.

15 Φεβρουαρίου 2014

Φτώχεια στη Γερμανία

Υπάρχει φτώχεια στη Γερμανία; Αλίμονο. Ακόμα και στο πλούσιο Μόναχο. Το όριο φτώχειας για τη συγκεκριμένη περιοχή είναι στα 1.000 ευρώ. Περίπου το διπλό απ' ότι στην Ελλάδα. Αιτία; τα ιδιαίτερα ψηλά νοίκια. Το θυμάμαι καλά, για 50 τετραγωνικά (τόσο είναι για δυο άτομα) έδινα 560 ευρώ το 2009 κι όταν έφυγα το 2012 το νοίκιασε 600 και κάτι. Μόνο που αυτό είναι το νοίκι που παίρνει ο ιδιοκτήτης. Κάτι τα κοινόχρηστα, κάτι τα δημοτικά τέλη εγώ έδινα κάθε μήνα 800 ευρουλάκια. Πώς να τα βγάλει πέρα ένας απασχολούμενος (αυτοί που δουλεύουν με 400 ευρώ το μήνα κι είναι ανασφάλιστοι και περιμένουν συμπλήρωμα απ' την πρόνοια). Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λέει η Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ (Süddeutsche Zeitung, μια απ' τις μεγαλύτερες της Γερμανίας με έδρα το Μόναχο) με μια φωτογραφία από συσσίτια (που όμως τα προσφέρουν ιδιώτες) (Για όποιον δεν ξέρει Γερμανικά, ό,τι βγάλει το γκουγκλομεταφραστήρι).

14 Φεβρουαρίου 2014

«Ντολμαδάκια» Εύκολα (Βίκης)



Αχ, αυτή η Βίκη. Όλο ιδέες υπέροχες είναι, αλλά δεν αποφασίζει να τις γράψει στο μπλογκ, αυτό ή άλλο. Η βασική αιτία, πως δεν έχει τις κατάλληλες φωτογραφίες, λέει, για να συνοδέψει τα γραφόμενά της! Τέλος πάντων. Ας παρουσιάσω την ιδέα της. Που μπορεί να γίνει είτε αυτόνομα, είτε σαν συμπλήρωμα. Τι εννοώ: μπορεί να πάρω τα κληματόφυλλα μόνο και μόνο για να φτιάξω το μεζέ αυτόν που δεν είναι ακριβώς ντολμαδάκια, γι' αυτό και τα εισαγωγικά, μπορεί να το κάνω όμως και αν φτιάξω κάτι με κληματόφυλλα και μου περισσέψουν μερικά. Έτσι μου προέκυψε την τελευταία φορά. Είχα μερικά φύλλα κι αντί να τα πετάξω, είπα να τα εκμεταλλευτώ για ένα νοστιμότατο μεζεδάκι. Η ιδέα: να τυλίξω στα φύλλα φέτα και να την ψήσω ούτως ώστε η αρμύρα της φέτας να έρθει να δέσει με την ξυνάδα που έχουν τα φύλλα :) Απλούστατον και μεγαλοφυές.

12 Φεβρουαρίου 2014

Ντάκος (κρητικός)

Ένας ακόμα μεζές. Κλασσικός κρητικός που όμως σερβίρεται κι από μη κρητικούς (όπως εγώ). Καταπληκτικός μεζές για τα ρακιά. Κι όχι μόνο. Εγώ το έχω και για βραδινό. Βέβαια, υπάρχει ένα προβληματάκι: είναι μάλλον καλοκαιρινό φαγητό, όταν υπάρχει φρέσκια, σωστή ντομάτα. Θα μου πει κανείς πως ντομάτα υπάρχει όλον το χρόνο. Αναμφίβολα. Αλλά άλλη η ντομάτα του θερμοκηπίου κι άλλο η ζουμερή καλοκαιρινή υπαίθρια ντοματούλα που θα βρέξει το παξιμάδι με το ζουμάκι της και δεν θα χρειαστεί καθόλου νερό. Ντάκο έχω φάει με πολλούς τρόπους. Π.χ. για πιο εντυπωσιακό, η κριθαροκουλούρα να είναι σερβιρισμένη πάνω σε μαρουλόφυλλο. Ή αντί για κριθαροκουλούρα μικρά ντακάκια ή κρίθινα παξιμαδάκια - μπουκιές. Με τα υλικά από πάνω τριμμένα στον τρίφτη (που προτιμώ) ή κομμένα σε κυβάκια. Και με δυο φύλλα δυόσμο για χρώμα.

11 Φεβρουαρίου 2014

Πληρώνουμε ακριβά (και με τη βούλα)

Μπορεί ο πρωθυπουργός να προσπάθησε να πείσει τους Γερμανούς πως δεν είναι φτωχότεροι απ' τους Έλληνες (το έχω ξαναγράψει πως οι στατιστικές καταφέρνουν να φέρνουν τ' αποτελέσματα που θέλουν) αλλά πώς να πειστούν οι Γερμανοί όταν έρχονται στην Ελλάδα και βλέπουν από κοντά τις τιμές που πληρώνουμε ό,τι αγοράζουμε. Αφού και το "καλάθι της νοικοκυράς" (δηλ, αυτά που συνήθως αγοράζει και καταναλώνει μια οικογένεια) είναι ακριβότερο απ' ότι στη Γερμανία (γι' αυτό είμαι σίγουρος γιατί το έζησα) ή από αρκετές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (κι αυτό το λένε οι στατιστικές υπηρεσίες της Ευρώπης που δεν έχουν κι ιδιαίτερη όρεξη να μας καλοπιάσουνε, χώρια που στατιστική = μαγείρεμα) και οι υπηρεσίες εστίασης (π.χ. ένας καφές ή κάτι σχετικό) για αντίστοιχη ποιότητα υπηρεσιών στη Γερμανία κοστίζει λιγότερο. Απ' την άλλη του λένε πως έχουμε και ακίνητα (που ο ίδιος δεν έχει, όσα βγάζει φροντίζει να τα τρώει), οπότε πώς να μην τρελαίνεται που τον πρήζουνε πως πρέπει να βοηθήσει (άσχετα αν η "βοήθεια" είναι δάνεια που τα χρεώνεται ο ελληνικός λαός για να κονομάνε οι τράπεζες, ελληνικές και γερμανικές και όποιες άλλες είναι στο κόλπο)

10 Φεβρουαρίου 2014

Το κυνήγι των αποδείξεων

Δεν είμαστε μόνο εμείς εδώ στην Ελλάδα που η κυβέρνηση μας ζαλίζει για να μαζεύουμε αποδείξεις. Τα ίδια γίνονται και στην Πορτογαλία: Εκεί η κυβέρνηση θα κληρώνει λέει πολυτελή αυτοκίνητα κάθε βδομάδα για τους πολίτες που ζήτησαν και πήρα απόδειξη από κάποιες κατηγορίες επιχειρήσεων. Προφανώς η κατοχή πολυτελούς αυτοκινήτου δεν θα τιμωρείται με αυξημένους φόρους γιατί αλλιώς θα είναι σαν με το ένα χέρι να τα δίνει και με το άλλο να τα παίρνει. Απ' την άλλη στη Γερμανία οι αποδείξεις δεν έχουν μεγάλη πέραση. Μπορεί να μας παραμυθιάζουν πως όλα γίνονται τυπικά και πως τον κόβουν αποδείξεις είναι αυτονόητο, αλλά εγώ δεν το είδα. Σ' ένα σωρό μαγαζιά, εστιατόρια, καφετέριες και τέτοια ο λογαριασμός γινόταν σ' ένα κομματάκι χαρτί από μπλοκάκι. Στο έδειχνε, το πλήρωνες και τέλος.

08 Φεβρουαρίου 2014

Μηλόπιτα αναποδογυριστή

Έγραφα τις προάλλες για τη μηλόπιτα και η Μαίρη που παρακολουθεί ανελλιπώς, μου στέλνει μήνυμα: "έχω μια πιο εύκολη συνταγή". Μα άμα έχεις κάτι, δεν το γράφεις έτσι. Γράφεις τη συνταγή, της απαντώ. Κι αυτή μου τη στέλνει. Κι εγώ την ανεβάζω σήμερα. Τι να γίνει, αφού δεν αποφασίζει να το κάνει η ίδια. Που θα είχε πολλές ενδιαφέρουσες προσθήκες να κάνει. Τέλος πάντων, ας συνεχίσω με τη μηλόπιτα. Η συγκεκριμένη είναι η λεγόμενη "αναποδογυριστή". Την είχα στο νου μου (ανάποδη την ήξερα εγώ, δεν αλλάζει ιδιαίτερα η έννοια), αλλά δεν την έχω φτιάξει. Η Μαίρη λέει πως γίνεται καταπληκτική :)

06 Φεβρουαρίου 2014

Κούκις κουβερτούρας (της άλλης) Ειρήνης

Τα κούκις τα είχε φτιάξει η Ειρήνη (όχι η κόρη μου) που τα είχε δει στην τηλεόραση. Τα δοκίμασα και μ' αρέσαν πολύ. Έτσι α) μια επόμενη φορά την έβαλα να μου φτιάξει και β) της ζήτησα να μου δώσει τη συνταγή για να την παρουσιάσω από εδώ. Μιας και μου τα είχε φτιάξει, είχα και φωτογραφία, άρα με βόλευε:)

04 Φεβρουαρίου 2014

Επιμήκυνση έτους - οι πραγματικοί λόγοι

Μιας και καταπιάστηκα με τα σχολικά τις τελευταίες μέρες,  Ας συνεχίσω και σήμερα, μπας και το ολοκληρώσω και κλείσω και τις σελίδες που κρατώ ανοιχτές για να βλέπω τα λίνκια. Γιατί η πρεμούρα τελευταία για την επιμήκυνση (το γράφω και το ξαναγράφω μπας και το χωνέψω, αυτή η λέξη κάπως περίεργα μου έρχεται, πάντως απ' όλους αυτή χρησιμοποιείται, αφού αυτή δίνει το υπουργείο); Πώς τους ήρθε; Για δυο απλούς λόγους θα έλεγα εγώ που είμαι μακριά μεν από τα υπουργεία, κοντά όμως στα πράγματα: Ο ένας η ανικανότητα των κυβερνώντων και δεύτερον η εκδικητικότητά τους. Ας ξεκαθαρίσω τι εννοώ.

03 Φεβρουαρίου 2014

Η δυστυχία του να είσαι μαθητής

Δυστυχία; Γιατί δυστυχία; Μα δεν το λέω εγώ. Η έρευνα του ΟΟΣΑ το λέει. Και συγκεκριμένα το λέει για του Έλληνες μαθητές (και "τους αδερφούς Κυπρίους", μια χαρά χάλια κι εκεί). Τέταρτοι (και τρίτοι!) αντίστοιχα, μέσα σε 65 χώρες. Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά χαρούμενοι που τα καταφέραμε, αν και θέλουμε λίγο ακόμα για την πρωτιά (από το τέλος).

02 Φεβρουαρίου 2014

Επιμήκυνση σχολικού έτους

Η φημολογία που λέγαμε για παραπάνω μέρες του σχολείου καλά κρατεί. Κι είπα πως θα γράψω αναλυτικά, αλλά θέλει χρόνο και διάθεση και προς το παρόν δεν υπάρχουν. Όμως, σ' αυτά που γράφονται δεν αντέχω να μην σχολιάσω. Σύντομα λοιπόν, πώς παρουσιάστηκε η είδηση χθες και πόσα απ' αυτά που αναφέρονται είν' αλήθεια. Κι η απορία μου είναι, το υπουργείο τα λέει αυτά ή ο συντάκτης; Δεν περιμένω απάντηση. Αλλά ας δούμε λίγο το σχετικό: