Για το ηλεκτρικό ρεύμα κάποιος πληρώνει ΦΠΑ 13%. Για το ψωμί το ίδιο. Για τη χρήση του κινητού τηλεφώνου 23%. Αλλά για αυτό καθαυτό το κινητό, τη συσκευή μόλις 6,5%. Στην ίδια κατηγορία με τα βιβλία, τα φάρμακα, τα θεατρικά εισιτήρια και τη διαμονή σε ξενοδοχεία. Τα τελευταία είναι ενταγμένα σ' αυτήν την κατηγορία για να τραβήξουμε κάναν τουρίστα. Τα φάρμακα προφανώς και πρέπει να είναι στον χαμηλότερο δυνατόν συντελεστή ή ακόμα και να απαλλάσσονται μιας και είναι κρίσιμα για τη ζωή του ανθρώπου. Τα άλλα έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό, αν και ο όρος χωράει πολλά μέσα. Δεν είναι απαραίτητα με την στενή έννοια, κατά τη δική μου άποψη το ψωμί προέχει, αλλά από την άλλη έχουν κάποια λογική. Τις συσκευές των κινητών ποια λογική τις κατατάσσει με τα υπόλοιπα;
Σε μια πρόχειρη αναζήτηση που έκανα στο γκουγκλ δεν βρήκα κάτι που να δείχνει πως το παραπάνω ισχύει, στις κατηγορίες που αναφέρονται δεν υπάρχουν τα κινητά. Έλα όμως που εγώ είδα την απόδειξη (και μου πέσαν τα μαλλιά). Προφανώς σε κάποιον νόμο που ψήφιζαν στη βουλή και στον οποίο προβλέπονταν η επιβολή φόρων επί φόρων και τελών επί τελών χώθηκε και μια τροπολογία που έδινε ένα χέρι βοήθειας στις εταιρίες που πουλάνε κινητά τηλέφωνα. Και θα ήταν γραμμένο με τέτοιο τρόπο που μόνο αυτός που το έγραψε και όσοι ήταν ειδοποιημένοι θα το κατάλαβαν. Από και πέρα είναι θέμα εφαρμογής.
Δώστε φτηνό κινητό στο λαό. Μπορεί να μην έχει πετρέλαιο να ζεσταθεί, να μην έχει ρεύμα να διαβάσει, να μαγειρέψει κλπ αλλά θα έχει κινητό. Τώρα, πώς θα το φορτίζει και πώς θα πληρώνει τη χρήση του είναι άλλο θέμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.