31 Δεκεμβρίου 2013

Συμπλήρωμα νερού

Καλή πρωτοχρονιά. Δεν είχα στο πρόγραμμα να ανεβάσω κάτι σήμερα, αλλά μιας και χτες κάπου μου χρειάστηκε και το χρησιμοποίησα είπα να το κοινοποιήσω. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Συνήθως, όταν μαγειρεύω, ειδικά που χρησιμοποιώ χύτρα ταχύτητας, μετράω το νερό, γι' αυτό και στις συνταγές δίνω το νερό μετρημένο. Αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Πώς να μετρήσεις το νερό για μια σούπα; Κάπου μπορεί να ξεφύγει και να φανεί πως είναι λίγο. Πώς το συμπληρώνω; Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ενώ σχεδόν τα πάντα μπαίνουν στη φωτιά με κρύο νερό, όταν χρειαστεί να συμπληρώσω, συμπληρώνω με βραστό για να μην κόψει ο βρασμός. Το βάζω σε βραστήρα ή σε άλλο μάτι, περιμένω ν' αρχίσει να βράζει και το ρίχνω. Τόσο απλά.
Καλή χρονιά και πάλι.

30 Δεκεμβρίου 2013

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα

Ιδού επιτέλους κι η φωτογραφία που έψαχνα. Πρωτοχρονιά του 81 ή του 82, μια απ' τις τελευταίες του παππού μου. Έχουμε μαζευτεί όλοι και μας κόβει τη βασιλόπιτα "αλά παλαιά"
Την πάτησα. Είχα σχεδόν ολοκληρώσει το σημερινό θέμα κι ήθελα να βάλω μια φωτογραφία. Αλλά αυτή δεν ήθελε να μπει. Και στην προσπάθειά μου αυτή, σβήστηκε όλο το περιεχόμενο. Έτσι τώρα πρέπει να τα ξαναγράψω όλα απ' την αρχή. Το κακό είναι πως δεν είμαι σίγουρος πως θα τα θυμηθώ όλα όσα είχα να γράψω. Γιατί τα είχα ξεφορτώσει :) από το μυαλό μου, κάτι θυμήθηκα να συμπληρώσω κάποια στιγμή και πάει λέγοντας. Και τώρα; Τέλος πάντων, ας προσπαθήσω και πάλι. Αφορμή για το σημερινό είναι τα χριστουγεννιάτικα έθιμα στα οποία αναφέρθηκα τις προηγούμενες μέρες. Μιας και υπάρχει σχέση ανάμεσα σ' αυτά και σε τούτα της πρωτοχρονιάς. Βέβαια, δεν είναι όλα ακριβώς έθιμα, οι συνήθειες που είχαμε ως οικογένεια είναι, αλλά τα ίδια περίπου έκαναν όλοι, άρα μάλλον είναι στην κατηγορία αυτή.

29 Δεκεμβρίου 2013

Δάφνη

Τι καταπληκτικό φυτό κι αυτή η δάφνη. Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο να προστίθεται στις συνταγές μαγειρικής. Κι εγώ συνήθως μόνο στις φακές την χρησιμοποιούσα. Κι όμως. Έχει ένα υπέροχο άρωμα, δίνει μια καταπληκτική γεύση. Κάποια μέρα θυμήθηκα και έβαλα στα ρεβίθια. Είχα την εντύπωση πως έβαζε η μάνα μου δάφνη. Και πραγματικά το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, με ένα λεπτό άρωμα, πολύ διακριτικό. Το ίδιο και όταν την έβαλα στο ρύζι για το πιλάφι. Το τελικό αποτέλεσμα με δικαίωσε.

28 Δεκεμβρίου 2013

Στύλοι του Ολύμπιου Δία

Πόσες και πόσες φορές δεν πέρασα από μπροστά τους. Με το αυτοκίνητο ή το λεωφορείο (ειδικά που κάποτε έμενα και στην Ηλιούπολη ενώ δούλευα στο κέντρο). Ή και με τα πόδια, αλλά από μακρυά, από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή απ' τη Λυσικράτους. Να βλέπω τις κολόνες από τον αρχαίο ναό, να βλέπω την πύλη του Αδριανού (και όχι Ανδριανού που γράφουν μερικοί) αλλά να μην τυχαίνει να πάω να τα δω (και να τα φωτογραφήσω από κοντά. Μέχρι που την άνοιξη του 2009, ο Γιώργος που είχε ήδη πάει στη Γερμανία, συνόδεψε μαθητές του σχολείου του σε επίσκεψή τους στην Αθήνα (από την Ελλάδα οι εκδρομές είναι στο εξωτερικό, από τα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας η Αθήνα φαντάζει κάτι μαγικό, ειδικά που τα περισσότερα παιδιά κατάγονται απ' τη Βόρεια Ελλάδα και την Αθήνα δεν την έχουν επισκεφτεί ποτέ). Το πρόγραμμα περιλάμβανε και ξενάγηση στο ναό του Ολύμπιου Δία, εκεί, δίπλα στο Ζάππειο. Και τους ακολουθήσαμε κι εμείς.

26 Δεκεμβρίου 2013

Βασιλόπιτα (Γιώργου)

Με τις βασιλόπιτες όπως και με τα τσουρέκια δεν τα πηγαίναμε καλά. Έτσι είχαμε καταλήξει μόνο στις αγοραστές που είχαν μια στάνταρ ποιότητα. Αυτό μέχρι πριν μερικά χρόνια που θα κάναμε πρωτοχρονιά στο εξοχικό του Γιώργου. Μας έφτιαξε τη βασιλόπιτα εκείνη τη μέρα και μας άρεσε πολύ. Σε όλους που ήμασταν παρόντες. Έτσι, επί τόπου, πήρα τη συνταγή. Την δοκίμασα κάμποσες φορές από τότε, πάντα με την ίδια επιτυχία, οπότε και την παρουσιάζω εδώ. Να σημειώσω πως η αρχική ιδέα ήταν από παρουσίαση στην τηλεόραση. Κάποιος ζαχαροπλάστης (δεν ξέρω ποιος) την είχε παρουσιάσει, αλλά με αναλογίες για εκατό άτομα. Προφανώς μακριά απ' ό,τι χρειάζεται κάποιος για το σπίτι του. Κι ο Γιώργος είχε κάνει τη σχετική προσαρμογή. Την είχα βάλει και στο παλιό μπλογκ πριν δυο χρόνια περίπου, αλλά ήταν μετά την πρωτοχρονιά. Χώρια που η θέση της είναι εδώ, που έχει κυρίως συνταγές. Έτσι είπα να το επαναλάβω τώρα, λίγες μέρες πριν την πρωτοχρονιά που όλο και κάποιος θα ενδιαφέρεται παραπάνω:)

24 Δεκεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Να δώσω κι από δω τις ευχές μου στις Ευγενίες. Έχω δυο κουμπάρες μ' αυτό το όνομα. Είναι οι νονές των παιδιών μου που βαφτίστηκαν την ίδια μέρα, από διαφορετικές νονές που είχαν και οι δυο αυτό το όχι και τόσο συνηθισμένο όνομα. Προχωράω παρακάτω.
Χριστούγεννα αύριο. Οι ετοιμασίες δίνουν και παίρνουν. Τα παιδιά βγαίνουν για τα κάλαντα, οι γαλοπούλες (πρέπει να) έχουν ξεκινήσει να ετοιμάζονται για να μαγειρευτούν για το βραδινό γιορτινό τραπέζι, τα δώρα έχουν αγοραστεί. Όλα αυτά (μα όλα) που περιέγραψα μέχρι τώρα, είναι ξένα για μένα. Τίποτα απ' αυτά δεν μου θυμίζει τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων στο χωριό. Και δεν είναι πολύ. Μόλις πριν καμιά πενηνταριά χρόνια. Δεν ξέρω πώς έκανα συγκρίσεις, κι αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στα παλιά για να τα θυμηθώ και με την ευκαιρία να τα καταγράψω.

22 Δεκεμβρίου 2013

Μπριζόλες χριστουγεννιάτικες

Το 'πα και το ξαναλέω, πάλι θα το ξαναπώ. Τα Χριστούγεννα, το παραδοσιακό μας έδεσμα ήταν το χοιρινό. Πρωί - πρωί ο κόσμος έτρωγε μπριζόλες. Βέβαια, έτσι σκέτα, δεν γίνεται αισθητό το τι ακριβώς συνέβαινε. Γιατί μπορεί ίσως να φανταστεί κάποιος το να μυρίζει τσίκνα το χωριό, αλλά γευστικά αυτό τι σήμαινε; Γιατί ήταν κάτι το διαφορετικό από τις μπριζόλες που τρώγονταν τις άλλες μέρες; Καταρχάς το κρέας έτσι κι αλλιώς ήταν σπάνιο. Το χοιρινό δε, μόνο τα Χριστούγεννα υπήρχε. Τον άλλο καιρό, αν σφάζανε κάνα μοσχάρι και έπαιρναν (μερικοί) μοσχαρίσιες μπριζόλες, αλλιώς αρνιά και κατσίκια (ή και κοτόπουλο) τις σπάνιες φορές που το τραπέζι είχε κρέας. Απ' την άλλη, οι χριστουγεννιάτικες χοιρινές μπριζόλες είχαν ιδιαίτερη παρασκευή.Συνήθως το κρέας συνοδευόταν από κάτι άλλο για συμπλήρωμα (και για να χορτάσεις, εμένα μου φάνηκε αδιανόητο να φάω το αρνί του Πάσχα σκέτο, μόνο κρέας και σαλάτα, την πρώτη φορά που μου έτυχε, στο σπίτι του πεθερού μου, είπα να φτιάξω καμιά πατάτα κι αυτοί πάλι με κοίταγαν σαν ούφο - αφού έχουμε κρέας, γιατί να φάμε πατάτες). Επειδή όμως οι μπριζόλες αυτές τρώγονταν πρωί, δεν έπαιρνε για άλλα συνοδευτικά. Αλλά κάτι έμπαινε κι εκεί. Κρεμμύδι ψημένο. Αλλά πολλά έγραψα για εισαγωγή, ας δώσω το πώς και το τι.

20 Δεκεμβρίου 2013

Χοιρινό πρασοσέλινο

Όπως έγραφα τις προάλλες πρόκειται για το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό στο χωριό μου, (που εγώ το φτιάχνω σε διάφορες εποχές). Δηλαδή για την ακρίβεια, το σελινάτο είναι, την προσθήκη του πράσου την έμαθα στη λέσχη, στο πανεπιστήμιο, στα Γιάννενα. Και μου άρεσε πολύ το πάντρεμα και το υιοθέτησα (και ζήλεψε κι η μάνα μου και το φτιάχνει κι αυτή έτσι). Του προσθέτει μια γλύκα.

18 Δεκεμβρίου 2013

Διατροφικά

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησα τη διαδικασία μείωσης του βάρους μου. Όπως έχω ξαναγράψει, πέρυσι τέτοια εποχή ήμουνα κοντά στα 122 κιλά. Τέτοια εποχή πήρα την απόφαση πως πρέπει να τα λιγοστέψω. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ημερομηνία που ξεκίνησα, αλλά τέτοια μέρα άρχισα να καταγράφω το τι τρώω κάθε μέρα. Εντάξει, δεν ήμουνα ποτέ της μεγάλης λεπτομέρειας. Αν έτρωγα π.χ. ένα σοκολατάκι, δεν είχα μπλοκάκι να το σημειώσω ώστε να το περάσω στο διατροφολόγιο. Έτσι κι αλλιώς η συμφωνία ήταν πως η διαδικασία θα περιλάμβανε ρύθμιση του μεταβολισμού χωρίς ανατροπή του διατροφολογίου. Δηλ. χωρίς να ανατραπούν οι συνήθειες για τα φαγητά που έτρωγα (που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν κακά αν τα έβλεπες συνολικά). Κι έτσι έγινε.

17 Δεκεμβρίου 2013

Η Ιρλανδία βγαίνει απ' το μνημόνιο

Τις τελευταίες μέρες τα "μέσα" μας έχουν ζαλίσει με την Ιρλανδία. Θριαμβευτικοί αλλά με αστεράκια: "Η Ιρλανδία αφήνει πίσω της το μνημόνιο, όχι όμως τη λιτότητα!", "Μνημόνιο τέλος στην Ιρλανδία, αλλά η γιορτή αναβάλλεται..." Τα αστεράκια έχουν να κάνουν με το γεγονός πως η τρόικα φεύγει, η λιτότητα μένει. Γιατί όλη η ιστορία γι' αυτό γίνεται. Να προσαρμοστύμε στη λιτότητα που θα μας μείνει κληρονομιά και μετά το τέλος της άγριας "προσαρμογής".

16 Δεκεμβρίου 2013

Γαλοπούλα γεμιστή

Χριστούγεννα κοντεύουνε, καιρός για να ετοιμαζόμαστε για τα καθιερωμένα επετειακά φαγητά. Στο χωριό μου, το καθιερωμένο φαγητό για τη μέρα αυτή είναι οι χοιρινές μπριζόλες (με κρεμμύδι) το πρωί και το χοιρινό σε σελινάτο το μεσημέρι. Αλλού (πού αλήθεια; πότε μπήκε το συγκεκριμένο έθιμο στην Ελλάδα; Αγνοώ) η μέρα θέλει γαλοπούλα γεμιστή στο φούρνο. Και γεμίζουν τα σουπερμάρκετ με κατεψυγμένες γαλοπούλες (κυρίως από την Αμερική). Για χρόνια την απέφευγα. Έτσι κι αλλιώς, μια φορά ή δυο που είχα φάει την είχα χαρακτηρίσει ως το πιο άνοστο κρεατικό. Αλλά πέρυσι την βρήκα σε προσφορά (δώρο νομίζω) με κάποια εφημερίδα κι είπα να δοκιμάσω να την μαγειρέψω εγώ. Έψαξα στο ίντερνετ, βρήκα διάφορες συνταγές και μια απ' αυτές μου φάνηκε να μου ταιριάζει (ήταν από τις Συνταγές της παρέας, ένα σάιτ που εμπιστεύομαι γενικότερα). Την έφτιαξα ψητή (ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες) κι όλοι είχαμε να λέμε πόσο νόστιμο ήταν το αποτέλεσμα. Έτσι, είπα να την παρουσιάσω κι εδώ. Είναι κάπως μπελαλίδικη, αλλά αξίζει τον κόπο.

15 Δεκεμβρίου 2013

Η Γερμανία αποκτάει κυβέρνηση!

Επιτέλους! Η Γερμανία αποκτάει κυβέρνηση. Τρεις μήνες πέρασαν από το προηγούμενο σχετικό σημείωμα. Που ήταν τρεις βδομάδες μετά τις εκλογές. Ε, αύριο, εκτός απροόπτου, η νέα κυβέρνηση θα είναι πραγματικότητα! Και στην Ελλάδα θέλουμε όλ' αυτά να τελειώνουν μέχρι τα εννιάμερα (τρία τριήμερα, τόσο κάνουν). Αλλιώς ξαναπάμε για εκλογές. Ενώ εκεί (και όχι μόνο, το Βέλγιο δεν το ξεχνάω με τον ενάμιση χρόνο!!!) ξεκίνησαν τις σχετικές συνομιλίες χαλαρά, το κουβεντιάζαν για ενάμιση μήνα περίπου (τα τρία κόμματα:) : δύο* της Μέρκελ κι ένα οι Σοσιαλδημοκράτες) αφού συμφώνησαν πήγαν και σε ενδοκομματική ψηφοφορία μετά από άλλες δυο βδομάδες, μέτρησαν σε μια βδομάδα μέσα τα κουκιά, και τώρα πάνε να φτιάξουν και την κυβέρνηση. Όμορφα και πολιτισμένα:)

14 Δεκεμβρίου 2013

Συγκοινωνίες Αθήνας 2: λεωφορεία

Έγραφα προχτές για το μετρό οπότε ας πάμε κι απ' τα λεωφορεία να ολοκληρωθεί η εικόνα. Για τρόλεϊ δεν έχει, μιας και η τωρινή εμπειρία μου απ' αυτά είναι στο μηδέν. Το γεγονός πως δεν υπάρχει προγραμματισμός και συντονισμός στους χρόνους των λεωφορείων το έχω ξαναγράψει στο παλιό μπογκ. Αλλά όταν το βλέπεις καθημερινά, δεν μπορείς, πρέπει να το ξαναβάλεις το θέμα.

12 Δεκεμβρίου 2013

Συγκοινωνίες Αθήνας 1: σταθερής τροχιάς

Πάει κάνας χρόνος από τότε που τράβηξα τις φωτογραφίες, και δεν ξέρω κι εγώ πόσοι μήνες που άρχισα να γράφω για το θέμα των συγκοινωνιών της Αθήνας, αλλά για κάποιο λόγο έμεινε στη μέση. Κι άντε να βρεθεί καιρός (και διάθεση) για τη συνέχεια. Τέλος πάντων, μάλλον ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι άντε να το ολοκληρώσω. Ευτυχώς, είχα σημειώσει τα σημεία που ήθελα να θίξω κι έτσι θα τα καταφέρω. Γιατί για τις συγκοινωνίες στην Αθήνα έχω αναφερθεί κάμποσες φορές στο παρελθόν στο παλιό μπλογκ. Τότε γιατί επανέρχομαι; Γιατί μετά από κάποιους μήνες που βρίσκομαι ξανά στην πόλη και έχοντας κυκλοφορήσει με τα μέσα, έχω μερικές συγκρίσεις να κάνω για το πώς είναι οργανωμένες οι συγκοινωνίες εδώ και πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Βέβαια, θα πρέπει να ακούσουν και οι αρμόδιοι, κάτι που δεν είναι σίγουρο, αλλά γι' αυτό δεν μπορώ να κάνω κάτι.

10 Δεκεμβρίου 2013

Πιλάφι

Το πιλάφι είναι σήμερα ένα φαγητό της σειράς, αλλά κάποτε το είχαν για καλό φαγητό και το μαγείρευαν σπάνια. Αιτία το γεγονός πως το βασικό συστατικό του πιλαφιού είναι το ρύζι που ήταν εισαγόμενο και κατά συνέπεια πανάκριβο. Έτσι, όλα τα εδέσματα που είχαν ρύζι, είτε ήταν πιλάφι, είτε ρυζόγαλο κλπ τα απέφευγαν, κρατώντας το πολύτιμο αυτό συστατικό για κάνα γεμιστό! Το πιλάφι πάντως είναι ένα εύκολο φαγητό, που συνήθως είναι συνοδευτικό σε κάποιο κρεατικό, όπως κι αν είναι μαγειρεμένο. Αν δεν υπάρχει κρέας, μπορεί να συνοδευτεί με αυγό μάτι. Ανάλογα με τι θα το συνοδέψω είναι και το πόσο ρύζι θα φτιάξω. Ένα ποτήρι είναι για δυο άτομα αν το φάνε σκέτο, αλλά μπορεί να φτάνει και για τέσσερα αν θα πάει σαν συμπλήρωμα. Στο πιλάφι της φωτογραφίας έχω προσθέσει και σταφίδα, αλλά τα πρόσθετα, που αναφέρονται και παρακάτω, είναι θέμα γούστου και έμπνευσης της στιγμής.

08 Δεκεμβρίου 2013

Λαχανοσαλάτα (με σάλτσα)

Χειμώνας ήρθε, οι ντομάτες βρίσκονται μεν στην αγορά αλλά δεν είναι και πολύ σόι (γευστικά και από πλευράς οικολογικής!) και τις έχω σταματήσει ήδη από τον περασμένο μήνα. Καιρός για πιο εποχιακές σαλάτες. Μαρούλι ή λάχανο είναι επίκαιρα (αλλά και οι βραστές). Το λάχανο βέβαια είναι νοστιμότερο όταν έχουν σφίξει τα κρύα. Το λάχανο για τη λαχανοσαλάτα δεν μ' αρέσει να είναι πολύ σφιχτό. Το θέλω με λεπτό φύλλο και λεπτοκομμένο. Η απλή εκδοχή της λαχανοσαλάτας θέλει να προστίθεται στο λάχανο αλάτι, λάδι και ξύδι μόνο (ή για κάποιους λεμόνι). Άντε και λίγη πάπρικα, (γλυκιά ή καυτερή κατά τα γούστα). Η εκδοχή που παρουσιάζεται εδώ είναι με πιο έντονη γεύση. Και με περισσότερες θερμίδες. Δεν την κάνω κάθε φορά, αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.

06 Δεκεμβρίου 2013

Εύκολη σάλτσα

Μια πανεύκολη σάλτσα. Με υλικά που μπορούν να υπάρχουν στο ψυγείο. Και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συνοδέψει είτε ρύζι είτε λάχανο ή κρέας κλπ. Μου την είχε πρωτοπαρουσιάσει ο Γιαννάκης στη Θεσσαλονίκη. Στην αρχή παραξενεύτηκα. Αλλά όταν τη δοκίμασα την υιοθέτησα. Τι χρειάζεται; Μαγιονέζα, κέτσαπ και μουστάρδα. Αλλά προσοχή στην αναλογία: πρέπει να βάλω απ' το καθένα την ποσότητα που μ' αρέσει και που ταιριάζει στη γεύση μου:)

Εκτέλεση


Βάζω σ' ένα μπολ τα υλικά μου και τα ανακατεύω καλά. Προσθέτω και μια κουταλιά λάδι κι έτοιμη η σάλτσα μου σε λιγότερο από δυο λεπτά.

04 Δεκεμβρίου 2013

Φασολάδα

Το εθνικό μας φαγητό (λένε). Φασολάδα που θρέφει την Ελλάδα. Μπα. Ξέμεινε η παροιμία απ' τα παλιά. Τότε που τα όσπρια ήταν το πιο συνηθισμένο μενού. Σήμερα η φασολάδα έχει παραμεριστεί και μένει ταπεινή στην άκρη της. Κι όμως είναι ένα φαγητό πλούσιο σε πρωτεΐνη γι' αυτό και παλιότερα, που η αγορά και η κατανάλωση κρέατος ήταν απαγορευτική για τους περισσότερους και περιοριζόταν μόνο σε κάποιες ιδιαίτερες μέρες του χρόνου, η κύρια πηγή για πρόσληψη πρωτεΐνης ήταν τα όσπρια, που τότε ήταν φτηνά. Νοστιμότατο πιάτο, συνδυάζεται υπέροχα με τη φέτα αλλά και με παστό ψάρι (όπως σαρδέλα Καλλονής ή ρέγκα ή κολιό ή αντζούγιες) ή με σαλαμάκι.

03 Δεκεμβρίου 2013

Ελληνογερμανικές γλωσσικές ανταλλαγές

Παλιό δημοσίευμα από το γνωστό ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου (έχω αναφερθεί πολλές φορές σ' αυτό). Για περισσότερα στο πλήρες κείμενο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (με Apotheke, Artztpraxis και πάει λέγοντας)! Και από τα εκεί σχόλια ανακαλύπτω πως υπάρχει και ολόκληρο λεξικό για Γκρόιτς:)
"Πριν από τη μεγάλη μεταπολεμική μετανάστευση στη Γερμανία, υπήρχε, στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας πολύ μικρότερος αλλά σφιχτοδεμένος ελληνικός πληθυσμός στις γερμανικές πανεπιστημιουπόλεις, οι Έλληνες φοιτητές. Σε άρθρο του για τα ελληνικά των Ελλήνων της Αμερικής, ο Τριανταφυλλίδης δίνει, σε υποσημείωση, αυτές τις «ελληνογερμανικές» λέξεις που χρησιμοποιούσαν, προσωρινά, όσο ζούσαν εκεί. Παραδείγματα: βίτσι, το ανέκδοτο, το αστείο (Witz): μας διηγήθηκε ένα βίτσι· βούρστ, βούρστι, το λουκάνικο (Wurst): φάγαμε βούρστια· κέλνερος και κελνερίνα, ο ταβερνιάρης και η ταβερνιάρισσα (Kellner, Kellnerin)· κυντιγκάρω, δηλώνω πως αφήνω (kündigen): κυντιγκάρω την κάμαρά μου· μάσο, το μεγάλο ποτήρι της μπίρας (Mass): ήπιε ένα μάσο μπίρα· μπελεγκάρω, εγγράφομαι σε μάθημα (belegen)· περπαρίρω, ετοιμάζω εργασία πανεπιστημιακή (preparieren)· φάρω, πηγαίνω με το τραμ ή το τρένο (fahren): θα φάρω αύριο, φινίκι, το πφένιχ (pfennig) –για τους νεότερους, η υποδιαίρεση του μάρκου".

02 Δεκεμβρίου 2013

Σαλάτα πολίτικη

Πολίτικη, από την Πόλη δηλαδή (κι όχι βέβαια πολιτική). Δεν ξέρω πώς προέκυψε αυτό το όνομά της, αλλά έτσι την είχα φάει στη Βέροια πριν πολλά χρόνια. Όταν το διάβασα στον κατάλογο μου έκανε εντύπωση, ρώτησα τι έχει, μ' άρεσε η ιδέα, την παράγγειλα, τη δοκίμασα και τη φτιάχνω κάποιες φορές. Είναι μια σαλάτα με έντονη γεύση, που καλά θα ήταν να ετοιμαστεί πλήρως αρκετή ώρα πριν απ' την ώρα που θα καταναλωθεί ώστε να πέσει το λάχανο (έτσι κι αλλιώς αυτό ταιριάζει γενικά στις λαχανοσαλάτες), να θυμίζει κάτι από τουρσί.