30 Νοεμβρίου 2013

Τζατζίκι

Τζατζίκι. Μια τούρκικη λέξη που έχει ενσωματωθεί πλήρως στο γευστικό μας λεξιλόγιο ή μήπως όχι; Το "γιαουρτοσκόρδιον" που έλεγε κι ο Κατακουζηνός στη σειρά "Κωνσταντίνου και Ελένης" (και το λέει ακόμα μιας και εξακολουθεί να παίζεται σε νιοστή επανάληψη κάθε μεσημέρι). Παλιότερα το τζατζίκι ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα για το σουβλάκι πριν τυλιχτεί στην πίτα αλλά σήμερα έχει αντικατασταθεί εν πολλοίς από άλλα "ντρέσινγκ", να μουστάρδα, να κέτσαπ να κάτι περίεργες σάλτσες που θυμίζουν τζατζίκι στην όψη αλλά όχι στη γεύση. Τέτοιες σάλτσες, που κυρίως αυτό που τις διαφοροποιεί απ' το τζατζίκι είναι πως δεν έχουν σκόρδο, χρησιμοποιούνται σε διάφορες χώρες. Το γιαούρτι είναι η κοινή βάση τους και συνήθως σ' αυτές αντικαθιστά τη μαγιονέζα είτε για λόγους οικονομίας είτε για λόγους υγιεινής, τα λιπαρά του μπορεί να είναι από λίγα έως ελάχιστα.

28 Νοεμβρίου 2013

Βραχάκια

Τα βραχάκια είναι κάτι σαν κουλουράκια. Που όμως δεν είναι ακριβώς κουλουράκια, αφού είναι πιο σκληρά και χωρίς συγκεκριμένο σχήμα (γι' αυτό και το όνομά τους). Που ακριβώς επειδή είναι σκληρά (καλοψημένα) μπορούν να κρατήσουν για αρκετό καιρό. Εμένα δεν μπορώ να πω πως μ' αρέσουν ιδιαίτερα (αλλά θα μου πει κανείς ποιο είδος κουλουριού μ' αρέσει; Κι όμως. Υπάρχει. Το μουστοκούλουρο!). Αλλά η μάνα μου ξετρελαίνεται μαζί τους. Και προχτές που η Μαρία έψαχνε να φτιάξει κάτι σχετικό, έπεσε πάνω τους και τα έφτιαξε. Κι είπα ν' ανεβάσω τη συνταγή. Απολαύστε τα.

26 Νοεμβρίου 2013

Φασόλια πιαζ

Ένα απλό και εύκολο πιάτο που μπορεί να καταναλωθεί και σαν μεζές ενώ άλλοι το αναφέρουν σαν σαλάτα. Πρόκειται για τα άσπρα φασόλια. Που λέγονται πιαζ που αυτό ακριβώς πάει να πει, αλλά στα τούρκικα. Beyaz (δηλ. μπεγιάζ) είναι το άσπρο. Και σε κάποια μέρη τα φασόλια αυτά λέγονται έτσι, "φασόλια μπεγιάζ" (αν και τα βρίσκει κανείς και με άλλες παραλλαγές με πιο συνηθισμένη αυτή του τίτλου: πιαζ).

24 Νοεμβρίου 2013

Ταμπουλέ (Λιβανέζικη Σαλάτα)

Σαλάτα για σήμερα. Μάλλον καλοκαιρινή θα έλεγα, αλλά μιας και σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε τομάτες (και μαϊντανό) όλο το χρόνο, δεν είναι κακό να την παρουσιάσω κι αυτή την εποχή. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ αυτές τις μέρες την έφτιαξα. Πάντως, σίγουρα το καλοκαίρι γίνεται καλύτερη. Τότε θέλει και λίγο παραπάνω κουσκούς να πιει το ζουμάκι της τομάτας και τότε γίνεται ποίημα!

22 Νοεμβρίου 2013

Ρουλώ κιμά

Ρουλώ κι όχι ρολό. Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι το ήξερα κι πράγματι έτσι το βρήκα γραμμένο σε βιβλίο της Σκούρα απ' το οποίο είναι κι η βασική ιδέα της σημερινής συνταγής (ως συνήθως είναι προσαρμοσμένη στα δικά μου). Αντίθετα, σε βιβλίο της Παραδείση το βρήκα ρολό αλλά καμία σχέση μ' αυτό που ήξερα, απορρίφτηκε αμέσως. Είναι ένα ιδιαίτερο φαγητό, συνήθως το φτιάχνω όταν έχω τραπέζι.

20 Νοεμβρίου 2013

Φασολάκια λαδερά

Ένα ακόμα λαδερό φαγητό για σήμερα. Κι εδώ ισχύουν οι ίδιες καταστάσεις: είναι πανεύκολο αν γίνει με κατεψυγμένα φασολάκια, θέλει το χρόνο του αν χρησιμοποιηθούν φρέσκα που πρέπει να κοπούν σε κομμάτια και να καθαριστούν να μην έχουν κλωστές. Να σημειώσω πως εμένα μ' αρέσει να το σερβίρω πασπαλισμένο με τυρί τριμμένο.

18 Νοεμβρίου 2013

Μακαρόνια της τεμπέλας (Γεωργίου)

Ένας εύκολος (και γρήγορος) τρόπος για να φτιαχτεί το μακαρονικό. Πιο απλός δεν γίνεται. Εξού και το όνομα. Μακαρόνια της τεμπέλας. Που δεν χρειάζεται δηλαδή να κουραστεί καθόλου η νοικοκυρά για να τα φτιάξει (το γιατί θα πρέπει να είναι γυναίκα κι όχι άντρας που μαγειρεύει, δεν έχει επαρκή απάντηση). Τώρα γιατί Γεωργίου; Γιατί από κει το μάθαμε. Κι όταν το είδε έτσι γραμμένο δυσαρεστήθηκε, αλλά τι να κάνουμε που έτσι συνηθίζω να σημειώνω τα φαγητά που μαθαίνω από άλλους.
Βέβαια, το ότι είναι εύκολο φαγητό δεν πάει να πει πως είναι και ελαφρύ. Κάθε άλλο. Αλλά έτσι συνήθως γίνεται:)

16 Νοεμβρίου 2013

Σπανακόρυζο

Εύκολο φαγητό αν το κάνεις με κατεψυγμένο σπανάκι (αλλά φύλλο, όχι κομμένο), έχει λίγο παραπάνω διαδικασία αν είναι φρέσκο (αλλά συγκρίνεται με τίποτα το φρέσκο; όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση). Σερβίρεται με λίγο γιαούρτι από πάνω ή σκέτο με λεμόνι οπότε και συνοδεύεται υπέροχα από φέτα.

14 Νοεμβρίου 2013

Πίτσα Σκαλτσόνε (Θωμά)

Μιας και πιάσαμε τις πίτσες τις προάλλες, ας ρίξω κι άλλη μία. Σκαλτσόνε λέμε τη σκεπαστή πίτσα. Το ζυμάρι που απλώνω στο κάτω μέρος το φτιάχνω έτσι που να γυρίσει κι από πάνω και να τη σκεπάσει (καλά). Αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι ιδιαίτερο κι αν ήταν έτσι θα μπορούσα να είχα συμπληρώσει αυτή την εκδοχή στο τέλος της συνταγής για την πίτσα κι όλα να τέλειωναν εκεί. Η συγκεκριμένη συνταγή του Θωμά όμως, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Οι πίτσες (γιατί πρόκειται για ζευγάρι) ψήνονται πάνω σε λαδόκολλα, χαμηλά στο φούρνο έτσι που το χαρτί σχεδόν καίγεται μ' αποτέλεσμα να δίνει μια ιδιαίτερη γεύση, σαν να έχει ψηθεί η πίτσα σε φούρνο με ξύλα.

12 Νοεμβρίου 2013

Σήματα τραπεζών

Η κάθε τράπεζα έχει και ένα σήμα, όπως και (σχεδόν) κάθε εταιρία. Μέχρις εδώ δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο ή έστω το αξιοσημείωτο. Τα αξιοσημείωτα αρχίζουν όταν προσπαθείς να καταλάβεις τι ακριβώς δείχνει το σήμα. Γιατί οι "μικρές" τράπεζες, διαλέγουν ένα απλό σήμα που να θυμίζει το όνομά τους. Ας πούμε η τράπεζα Αττικής, εεεε, συγγνώμην, η Attika Bank έχει διαλέξει ένα Α. Μπορεί να είναι λίγο πλάγιο, μπορεί να έχει κάποια αφαιρετικότητα ας πούμε, αλλά κανείς δεν αμφιβάλει πως είναι Α. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχει σήμα ένα διπλό Τ. Ναι, δεν φαίνεται ίσως με την πρώτη, αλλά έτσι είναι. Η Πανελλήνια Τράπεζα (ναι υπάρχει κι αυτή) έχει ένα Π και μέσα του ένα Τ. Απλά πράγματα δηλαδή. Όμως οι "μεγάλες" τράπεζες, οι λεγόμενες "συστημικές" (που φέτος μεγάλωσαν κι άλλο) έχουν πιο ψαγμένα σήματα.

10 Νοεμβρίου 2013

«Πρωινό» του αγρότη (Bauernfrühstück)

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κλείνω τα 54 κι έτσι λέω να τεμπελιάσω. Τη συνταγή αυτή την είχα στο παλιό το μπλογκ οπότε είναι εύκολο να την δημοσιεύσω και εδώ. Λίγη δουλειά στον πρόλογο (που κάπως αλλάζει). Σαν συνταγή τώρα, την είχα μάθει από το βιβλίο των γερμανικών, τότε που έκανα μαθήματα, πριν φύγουμε για τη Γερμανία. Πρόκειται δηλαδή για μια γερμανική συνταγή (εξού και το γερμανικό στον τίτλο). Επειδή πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα την δοκίμασα και μ' άρεσε. Είναι μια συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια) - και στις μπιραρίες (ειδικά στη Νυρεμβέργη απ' όπου κι η φωτογραφία) σαν κανονικό πιάτο τη σερβίρανε (αν και, δεν θυμάμαι πώς το έλεγε στον κατάλογο, σίγουρα όχι Bauernfrühstück, αλλά και σίγουρα ήταν αυτή, με ντεκόρ σαλάτας - όλα τα πιάτα στη Γερμανία συνοδεύονται από ατομική σαλάτα, είτε στο ίδιο πιάτο είτε σε ένα μικρό μπολάκι).

08 Νοεμβρίου 2013

Δυτική Λέσβος

Το καλοκαίρι που πέρναγα απ' την περιοχή, έβλεπα τη φύση γύρω μου και σκέφτηκα να γράψω μερικά πράγματα γι' αυτήν μιας και είναι κάτι το διαφορετικό. Πέρασε αρκετός καιρός, τις φωτογραφίες της τις είχα ξεδιαλέξει και έμενε να γραφτεί το κείμενο. Άργησε μεν, αλλά ήρθε η ώρα του. Είπα πως σήμερα πρέπει να το κάνω. Η Λέσβος γιορτάζει την απελευθέρωσή της απ' τους Τούρκους στα 1912. Ήθελα λοιπόν κάτι επετειακό. Κι αποφάσισα να είναι αυτό. Στη φωτογραφία, το χωριό που διακρίνεται είναι η Ερεσός.

06 Νοεμβρίου 2013

Πίτσα

Έγραφα πριν λίγο καιρό για τη ζύμη για πίτσα που μου έμαθε η Ειρήνη. Ε, λογικό είναι να δώσω κάποια στιγμή και μια ιδέα για το πώς φτιάχνεται η πίτσα. Ήταν ένα φαγητό που έφτιαχνε η Ιταλίδα νοικοκυρά με πράγματα που είχε στο ντουλάπι της. Απλά, έπρεπε να έχει φούρνο αναμμένο. Ε, το χειμώνα αυτό ήταν εύκολο, αφού δούλευε η φωτιά για ζέσταμα. Τις άλλες εποχές, δεν ξέρω πώς το κατάφερναν! Ιταλικής προέλευσης, αλλά έχει γίνει αγαπημένο φαγητό σε πολλές χώρες. Όπου και να ταξίδεψα, πίτσα υπήρχε.

04 Νοεμβρίου 2013

Λιότα

Ή Λιώτα. Το βρήκα γραμμένο και με τους δυο τρόπους. Αν και η επίσημη ονομασία του είναι Λυγερή. Ένας μικρός οικισμός που η απογραφή του 2011 δείχνει πως μένουν εκεί 43 κάτοικοι. Το πώς βρέθηκα εκεί έχει κάποιο ενδιαφέρον. Για άλλη μια φορά η τύχη ήταν αυτή που με έστειλε και δεν μετάνιωσα που πήγα. Κι όχι μόνο δεν μετάνιωσα, αλλά αποφάσισα να γράψω κι ένα σημείωμα στο μπλογκ για τον τόπο αυτόν και τις παραδόσεις που τον συνοδεύουν.

02 Νοεμβρίου 2013

Πουρέκια με αναρή (ξανά)

Τη συνταγή την έχω ξαναβάλει. Χωρίς φωτογραφίες, και όπως ακριβώς την είχα βρει από το βιβλίο της Τζένης στην Κύπρο. Έτσι, ήταν γραμμένη με κυπραίικη ορολογία. Στην αρχή είπα να ενημερώσω την παλιά ανάρτηση με φωτογραφίες αλλά τελικά αποφάσισα να την ξαναγράψω. Αφενός  για να είναι στα καλαμαρίστικα κι αφετέρου γιατί της έκανα κάποιες προσαρμογές. Ας πούμε εγώ τα φούρνισα και δεν τα τηγάνισα.
Να διευκρινίσω πως η αναρή του τίτλου είναι η μυζήθρα. Για το συγκεκριμένο γλυκό θέλουμε φρέσκια μυζήθρα, ανάλατη (γλυκιά).