30 Μαΐου 2013

Ζυμαρικά

Η μακαρονάδα είναι ένα εύκολο και γρήγορο φαγητό κι είναι το πιο συνηθισμένο απ' τα ζυμαρικά. Τα οποία είναι το βασικό πιάτο σε κάθε ιταλικό μενού. Οι Ιταλοί (που τους λέγαμε και μακαρονάδες κάποτε) πριν από οτιδήποτε φαγητό θα πάρουν κάτι με ζυμαρικό. Μόνο που δεν είν' αυτό το κυρίως φαγητό τους. Κι έτσι οι Έλληνες όταν πάμε στην Ιταλία και παραγγέλνουμε ζυμαρικά και τα θέλουμε για κυρίως πιάτο, την πατάμε γιατί έρχεται κάτι το πολύ λίγο. Το ζυμαρικό (που σήμερα έχει καθιερωθεί από τους παρουσιαστές να το λένε "πάστα") δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο κι αποτελεί τη βάση και η σάλτσα ή το ό,τι άλλο μπει για συμπλήρωμα αλλάζει το αποτέλεσμα του φαγητού. Βασικός κανόνας για τα ζυμαρικά είναι πως τα ρίχνουμε όταν το νερό βράζει. Ακόμα και στο γιουβέτσι που έχει άλλη διαδικασία, το κριθαράκι μπαίνει σε βραστό (ή έστω πολύ καυτό) νερό.

29 Μαΐου 2013

Απόσπαση σε εκπαιδευτικές μονάδες του εξωτερικού

Καλά, αυτό τώρα από πού προέκυψε; Πριν ένα μήνα, την τελευταία λειτουργίας των σχολείων πριν τις διακοπές του Πάσχα, βγήκε η προκήρυξη για τις αποσπάσεις για το επόμενο σχολικό έτος. Το πόσοι θα το μάθαιναν ήταν ένα θέμα, αλλά έτσι κι αλλιώς υπήρχε προθεσμία για υποβολή αίτησης μέχρι 14/5, δηλαδή δυο μέρες αφότου θα ξανάνοιγαν τα σχολεία. Η προθεσμία πέρασε, οι όποιες αιτήσεις (πρέπει να) έγιναν και θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει η σύνταξη των σχετικών πινάκων για να προχωράνε οι διαδικασίες. Και ξαφνικά βγαίνει μια καινούρια ανακοίνωση που παρατείνει την προθεσμία. Μέχρι την Παρασκευή 31/5.  Και μου έρχεται η ερώτηση της αρχής: πώς μας προέκυψε αυτό; Γιατί γίνεται μια τέτοια κίνηση 10 και βάλε μέρες μετά τη λήξη της αρχικής προθεσμίας (κάτι που δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ ξανά). Εγώ έχω τρεις πιθανές εξηγήσεις. Η μια καλόπιστα κακόπιστη κι η άλλη κακόπιστα κακόπιστη. Και μια τρίτη που ούτε κι αυτή έχει καλόπιστα στοιχεία Κάτι δηλαδή σαν την ταινία "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος". Ας εξηγηθώ:

28 Μαΐου 2013

Πόσο απαραίτητα είναι τα φροντιστήρια;

Το σημερινό θέμα μου γράφεται με αφορμή τα θέματα μαθηματικών γενικής παιδείας που δόθηκαν πριν λίγες μέρες στους υποψήφιους των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων. Αλλά στην αρχή μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Το σημερινό σύστημα το έχω γνωρίσει απ' την αρχή του, το 1999 που εξετάστηκαν οι μαθητές της Β' και στο σύνολο των μαθημάτων. Οι εξετάσεις αυτές ήταν κατά κύριο λόγο προαγωγικές, είχαν δηλαδή σαν στόχο να φανούν ποιοι μαθητές θα πέρναγαν στην επόμενη τάξη και ποιοι όχι. Τον επόμενο χρόνο οι ίδιοι μαθητές έδωσαν πανελλήνιες εξετάσεις στη Γ'. Αυτές όμως οι εξετάσεις είχαν διπλό σκοπό: αφενός μεν να κρίνουν ποιοι είναι κατάλληλοι για να έχουν απολυτήριο Λυκείου αφενός αλλά και ποιοι είναι καλύτεροι απ' τους άλλους ώστε να περάσουν σε σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αφετέρου. Αυτός ο διπλός ρόλος διατηρήθηκε και αργότερα όταν καταργήθηκαν οι εξετάσεις της Β' κι έμειναν μόνο αυτές της Γ'

26 Μαΐου 2013

Λευκωσία - κτίρια

Στη Λευκωσία που κάναμε τη βόλτα μας βρήκαμε κάποια ιδιαίτερα κτίρια. Θα μου πει κάποιος πως κάθε πόλη έχει κάτι το ιδιαίτερο. Αλλιώς δεν θα είχε νόημα να επισκέπτεσαι άλλα μέρη. Σωστά. Ε, κάποια τέτοια κτίρια, απ' αυτά δηλαδή που ξεχωρίζουν θέλω να παρουσιάσω σήμερα εδώ. Και ξεκινάω από ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια παρόλο που δεν είναι κάποιο παλιό κτίριο που να κουβαλάει αιώνες στην πλάτη του. Είναι το μέγαρο της αρχιεπισκοπής..

24 Μαΐου 2013

Παπουτσάκια

Τα παπουτσάκια είναι ένα φαγητό με βάση τη μελιτζάνα. Την ανοίγω, βγάζω το μέσα της και το αντικαθιστώ με κάτι άλλο που το σκεπάζω από πάνω με μια μπεσαμέλ. Το θέμα είναι τι βάζω μέσα. Στις διάφορες παραλλαγές που τα έχω φάει, το μέσα είναι κιμάς. Όμως, μελιτζάνα με κιμά και μπεσαμέλ έχει κι ο μουσακάς. Γιατί να βάλω κι άλλο φαγητό παρόμοιο, μόνο και μόνο για ν' αλλάξω τον τρόπο που θα μπει η μελιτζάνα από κάτω, αν θα είναι ροδέλες ή σε στρώσεις; Στο χωριό μου τα παπουτσάκια γίνονται "ορφανά", χωρίς κιμά. Μ' αρέσουν πολύ, αλλά μιας και είναι αρκετά μπελαλίδικο φαγητό, προτιμώ αντί να το φτιάχνω εγώ, μόνο να το τρώω. Πώς γίνεται αυτό; Απλούστατα, το αφήνω να το φτιάχνει η μάνα μου το καλοκαίρι όταν πάμε από κει! Δεν είναι το μόνο, αλλά για τα άλλα (λουλουδάκια, ντολμαδάκια) έχει βρεθεί τρόπος (η κατάψυξη δηλ.) να μας τα ετοιμάζει και να τα χρησιμοποιούμε εν ευθέτω χρόνο. Για τα παπουτσάκια όμως όχι:(

22 Μαΐου 2013

Ντολμαδάκια Γιαλαντζή

Γιαλάν (yalan) είναι τούρκικη λέξη και σημαίνει το ψέμα. Και σαν επίθετο κάτι το ψεύτικο. Γιαλάν λιμάν είναι κάτι που μοιάζει με λιμάνι, πάνε βαρκάκια να προφυλαχτούνε, αλλά λιμάνι δεν είναι. Ομοίως γιαλάν νταβάν = ψεύτικο ταβάνι, το οίκημα δεν έχει ταβάνι αλλά η σκεπή είναι έτσι φτιαγμένη που να μοιάζει με ταβάνι (για οικονομία). Ακόμα θυμάμαι μια γυναίκα στο χωριό (την Αναστασιά) που είχε διακαή πόθο να αποκτήσει ένα δικός της σπιτάκι. Μιας κι ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος, όταν τον έβλεπε του έλεγε τα σχέδιά της: “Μια καμαρούλα φτάνει. Κι ας είναι και γιαλάν νταβάν”. Τα σχέδια τα είχε, τη θέληση την είχε αλλά δεν αξιώθηκε η καημένη να τ' αποκτήσει. Αλλά και γιαλάν ντουνιάς και γιαλάν μπουγάζι κλπ. Απ' το γιαλάν λοιπόν βγαίνει κι ο γιαλαντζής = γιαλάν ντολμά Δηλαδή ψεύτικο ντολμαδάκι αφού δεν γίνεται με κιμά. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι ένα νοστιμότατο φαγητό. Το μυστικό του; Μπόλικη πρασινάδα. Από μαρούλι μέχρι δυόσμο και μαϊντανό και φρέσκο κρεμμυδάκι.

20 Μαΐου 2013

Ντολμαδάκια (ή γιαπρακάκια)

Ντολμαδάκια τα λέμε στο χωριό μου σήμερα, αλλά τα ΄χω συναντήσει και σαρμαδάκια και φύλλα και δεν θυμάμαι πόσα άλλα ονόματα. Τούρκικη η προέλευση του ονόματος αλλά με νέα σημασία μιας και ντολμά στα τούρκικα είναι ό,τι είναι γεμιστό. Παράδειγμα ο Ντολμά-μπαχτσέ! Παλιότερα τα λέγαμε γιαπράκια, αλλά η ονομασία αυτή σήμερα έχει ξεχαστεί. Τα ντολμαδάκια λοιπόν τα ελληνικά είναι αγαπημένο φαγητό. Κι είναι το φαγητό που παραδοσιακά μας περιμένει για καλωσόρισμα όταν πηγαίνουμε στη μάνα μου στη Μυτιλήνη. Έχει την υπομονή να κάτσει να το φτιάξει. Κι όχι μόνο αυτό αλλά να είναι και μικρούλια, όσο το δάχτυλο χοντρά. Τόσο που όταν κάποια μέρα είπαμε στη διατροφολόγο πως το μενού μας θα έχει ντολμαδάκια λέει "εντάξει, αλλά όχι πολλά, τρία τέσσερα μόνο". Εγώ γελάω και προσπαθώ να εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα και υποχωρεί στα 10! Εκεί λοιπόν εγώ σταμάτησα την προσπάθεια, αλλά στο πιάτο μου βάζω καμιά εικοσιπενταριά!

19 Μαΐου 2013

Μετανάστευση

Αύξηση κατά 43% στον αριθμό των Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία το 2012 λέει η είδηση. (Προσοχή: το ποσοστό αύξησης είναι σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο) Σιγά το νέο. Την τελευταία σχολική χρονιά που ήμουν στη Γερμανία (πριν ένα χρόνο δηλαδή) είχαν έρθει μόνο στα ελληνικά σχολεία και μόνο στη Βαυαρία καμιά τρακοσαριά μαθητές. Όσο ένα μεγάλο σχολείο δηλαδή. Που βέβαια, αυτοί δεν ήρθαν μόνοι τους αλλά ακολούθησαν τους γονείς τους.

18 Μαΐου 2013

Φλάμκουχεν (Flammkuchen)

Το φλάμκουχεν είναι κλασσικό αλσατικό έδεσμα. Το δοκίμασα σε διάφορες εκδοχές στη Γερμανία. Αυτή που παρουσιάζω εδώ τη βρήκα με ένα γκούγκλισμα. Μου ταίριαζε, τη δοκίμασα και πράγματι τη βρήκα πολύ όμορφη. Το καλό με τη συνταγή αυτή ήταν πως στο σάιτ που τη βρήκα την είχε και προσαρμόσιμη: Το στάνταρ ήταν για δυο άτομα, αλλά μπορούσες να αλλάξεις το νούμερο και να σου δώσει τις αναλογίες για όσους θέλεις! Στη συνταγή αναφέρεται τυρί κρέμα. Άλλα είδη που επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι κρέμα γάλακτος, κρεμ-φρες ή ξινή κρέμα ή ένας συνδυασμός απ' αυτά. Εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε τόσες παραλλαγές κρέμας (ειδικά στο όνομα!). Εγώ το προτιμώ με ελληνικό αλειφωτό κατσικίσιο τυρί όπως το κατίκι Δομοκού ή το Βασιλοτύρι. Επίσης μπορούν να μπουν και τα διάφορα ξένα (φιλαδέλφεια, κότατζ τσιζ κλπ) που είναι πιο επίπεδη η γεύση τους.

16 Μαΐου 2013

Γλώσσα στο φούρνο

Όχι. Δεν είναι σνίτσελ. Είναι γλώσσα στο φούρνο. Στα πλαίσια της δίαιτας, εεε, με συγχωρείτε, της διατροφής ήθελα να πω, προσπαθούσαμε να αποφύγουμε το τηγανιτό ψάρι. Έτσι έψαξα για καμιά ιδέα για να γίνει κάτι πιο ελαφρύ. Η ιδέα έπεσε απ' την Ειρήνη που πρότεινε να γίνει η γλώσσα στο φούρνο. Το έψαξα στο ιντερνέτι, βρήκα μια συνταγή, αλλά την προσάρμοσα στα μέτρα μου και την παρουσιάζω. Έγινε καταληκτική, να γλύφεις τα δάχτυλά σου. Να ομολογήσω πως εγώ σκόρδο δεν έβαλα. Δεν νομίζω πως χρειαζόταν κάτι επιπλέον. Η γλώσσα που χρησιμοποίησα ήταν κατεψυγμένη αλλά για να την μαγειρέψω την ξεπάγωσα καλά.

15 Μαΐου 2013

Για την απεργία μας

Δεν θέλησα να γράψω κάτι για την απεργία που θέλαμε να κάνουμε τις επόμενες μέρες. Είναι τόση η απελπισία και ο πόνος που δεν είχα κουράγιο να γράψω. Ούτε να βάλω αντίγραφο από το χαρτί της επιστράτευσης. Τι νόημα έχει. Το ακόμα χειρότερο είναι πως η επιστράτευση είναι αόριστης διάρκειας. Μέχρι νεωτέρας λέει. Δηλαδή απαγορεύεται η απεργία μέχρι να αποφασίσει η κυβέρνηση πως είναι καιρός να μας το επιτρέψει. Εν πάση περιπτώσει είπα πως δεν θα γράψω και άρχισα να γράφω. Τ' αφήνω. Αλλά μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση και συζήτηση έχει ξεκινήσει στου Σαραντάκου. Όποιος θέλει κι ενδιαφέρεται κάνει μια βόλτα από κει:)

14 Μαΐου 2013

Οδική (μη) σήμανση

Απογευματάκι κατεβαίνω την Κηφισίας από Κηφισιά προς το κέντρο. Προορισμός μου κάπου στο Μαρούσι, στην οδό Σωρού. Έχω βάλει τον πλοηγό (ελληνιστί τζι-πι-ες) να με κατευθύνει. Στο ύψος της Αγίου Κωνσταντίνου μου λέει να στρίψω αριστερά. Για να μπω στην Πάρνωνος. Μου φαίνεται περίεργο μιας και εκεί η ο δρόμος δεν προσφέρεται. Κοιτάζω καλά καλά, δεν υπάρχει σήμα που να το απαγορεύει. Ξανακοιτάζω γιατί δεν πιστεύω στα μάτια μου, αφού γενικά η αριστερή στροφή είναι απαγορευμένη στην Ελλάδα. Τέλος πάντων, αφού διπλοβεβαιώνομαι πως δεν υπάρχει απαγορευτικό στρίβω. Στρίβω μετά πολλών βασάνων αφού δεν υπάρχει χώρος να σταθείς.

12 Μαΐου 2013

Γλάσο

Το γλάσο είναι κάτι που χρειάζεται αρκετές φορές στη ζαχαροπλαστική για να στολίσουμε ένα γλυκό του φούρνου. Δεν είναι ούτε φαγητό ούτε γλυκό από μόνο του. Όμως είναι το περιττό που ομορφαίνει. Το χρησιμοποιούμε και για να γράψουμε σε τούρτες ή σε κέικ πασπαλισμένα με ζάχαρη.

11 Μαΐου 2013

Καταναλωτισμός

Συνήθως κατηγορούμαστε ότι είμαστε καταναλωτικοί. Πως γινόμαστε καταναλωτικοί και δεν έχουμε συναίσθηση του γεγονότος. Για τον καταναλωτισμό που μας καλλιεργείται όμως δεν συνηθίζεται να αναφέρεται κανείς και γι' αυτό θέλω να γράψω. Με ποιον τρόπο καλλιεργείται; Πολύ απλά με το ότι μας αναγκάζουν να πετάμε αντικείμενα και συσκευές που έχουν ένα μικρό πρόβλημα αντί να επιδιορθώσουμε το πρόβλημα αυτό και να συνεχίσουμε να τις χρησιμοποιούμε. Όμως, αυτό δεν συμφέρει στις εταιρίες που τα φτιάχνουν κι έτσι δυσκολεύουν τις επισκευές με κάθε τρόπο.

10 Μαΐου 2013

Η Λευκωσία της μνήμης

Η Κύπρος έχει δώσει πολλούς αγώνες τα τελευταία χρόνια. Αγώνες για την ανεξαρτησία από τους Εγγλέζους που οι Κύπριοι τους πλήρωσαν με μπόλικο αίμα. Πέρα απ' το ότι δεν κατάφεραν ποτέ να ελευθερώσουν ολόκληρο το νησί. Δυο μεγάλα κομμάτια, οι βρετανικές βάσεις του Ακρωτηρίου και της Δεκέλειας έχουν μείνει βρετανικό έδαφος. Σ' αυτές ισχύει ο βρετανικός νόμος και μας κάνουν χάρη που επιτρέπουν να περνάνε από μέσα δρόμοι και αυτοκίνητα. Εν πάση περιπτώσει. Στη Λευκωσία υπάρχει το μνημείο της ελευθερίας που εξιστορεί παραστατικότατα αυτούς τους αγώνες.

09 Μαΐου 2013

Αυτό το Πάσχα βοσκήσαμε

Το ίντερνετ έχει παρομοιαστεί με ιστό και έτσι είναι. Ένα περίεργο κουβάρι που γι' αλλού ξεκινάς κι αλλού καταλήγεις. Έχω αναφέρει πολλές φορές για το μπλογκ του Ν. Σαραντάκου και πολλές φορές έχω πάρει θέματα από κει. Και πολύ περισσότερες από τα λινκ που έχει είτε στις αρχικές αναρτήσεις είτε απ' αυτά που μπαίνουν στα (πολλά) καθημερινά σχόλια, έχω οδηγηθεί σε μονοπάτια ενδιαφέροντα. Ένα απ' αυτά θέλω να παρουσιάσω σήμερα. Ξεκίνησε από την παρουσίαση ενός βιβλίου που ο συγγραφέας του έχει και δικό του μπλογκ με τις καθημερινές του σκέψεις. Και μια βόλτα από κει με έφερε και στο θέμα μας. Αξίζει κάποιος να ρίξει μια ματιά σ' αυτό και να προβληματιστεί.

08 Μαΐου 2013

Αυγά μάτια

Αυγά και πάλι. Αυτή τη φορά μάτια τα κλασικά "τηγανητά αυγά" ή απλά "αυγά μάτια". Κι εδώ το πόσα αυγά θα βάλουμε είναι θέμα γούστου. Θέλει και λίγο παραπάνω προσοχή μιας και εκτός απ' την επιβάρυνση απ' το αυγό (δηλ. απ' τον κρόκο, γιατί με το ασπράδι λίγοι έχουν πρόβλημα) υπάρχει κι απ' το καμένο λάδι. Κάποιοι τα προτιμούν σε βούτυρο (ακόμα πιο βαριά - αλλά πολύ πιο μυρωδάτα)

07 Μαΐου 2013

Μεταφορές

"Κλειστά σήμερα τα καταστήματα, τα φαρμακεία και οι τράπεζες λόγω μεταφοράς της αργίας της Πρωτομαγιάς". Κι έχω μερικές απορίες: Από πότε μεταφέρονται οι αργίες; Πέρα απ' το ότι η Πρωτομαγιά δεν είν' αργία είν' απεργία. Ή μήπως ακριβώς γι' αυτό το λόγο έγινε αυτή η μεταφορά; Και παραπέρα η δικαιολογία που προβλήθηκε ήταν πως τα μαγαζιά πρέπει να δουλέψουν την Μ. Τετάρτη για να εξυπηρετήσουν τους καταναλωτές που θα ήθελαν να ψωνίσουν. Που κι εδώ έχω αντιρρήσεις γιατί το θέμα όπως έχω ξαναγράψει δεν είναι να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά αλλά να έχουν οι καταναλωτές χρήματα για να ψωνίσουν.

06 Μαΐου 2013

Η διαιρεμένη Λευκωσία

Η Λευκωσία εξακολουθεί να παραμένει διαιρεμένη. Είναι (λένε) η τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα. Δεν ξέρω τι γίνεται με πόλεις, αν υπάρχουν κάποιες διαιρεμένες πόλεις - γενικά. Η Βικιπαίδεια λέει όχι. Αλλά πρωτεύουσα σίγουρα όχι. Και η διαίρεση δεν είναι απλή και εύκολη. Γινόταν (και γίνεται ακόμα) λόγος για το τείχος που χώριζε το Βερολίνο για 30 χρόνια. Για την πράσινη γραμμή που χωρίζει τη Λευκωσία για 50 ήδη χρόνια, δεν γίνεται ιδιαίτερη κουβέντα. Κανένας δεν κατηγορεί αυτούς που την έφτιαξαν ή αυτούς που τη διατηρούν.

04 Μαΐου 2013

Συκωτάκια λαδορίγανη

Ένας μεζές που προέκυψε ξαφνικά. Το Πάσχα τα αρνιά πουλιούνται με το κεφαλάκι και τη συκωταριά μαζί. Όλα ίδια τιμή. Ένα έθιμο που έχουν επιβάλει οι χασάπηδες από αρκετά χρόνια (πάντα έτσι το ήξερα από τότε που ήμουν πιτσιρίκι). Μιας και πουλιούνται χιλιάδες αμνοερίφια κι αν δεν έδιναν τα σχετικά μέρη μαζί με τα υπόλοιπα θα τους έμεναν και δεν θα είχαν τι να τα κάνουνε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν πήρα ένα κατσικάκι και μαζί του και τη συκωταριά. Τι να την κάνω; Αποφάσισα να την κάνω τηγανητή. Και ιδού!

03 Μαΐου 2013

Οικογενειοκρατία στη Γερμανία

Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Μα δεν είναι οι Ευρωπαίοι κι ιδιαίτερα οι Γερμανοί τύπος και υπογραμμός; Πώς γίνεται κάτι τέτοιο; Ε, να που γίνεται. Κι αυτός ο μύθος αποδείχνεται απλά ένας ακόμα καλοστημένος μύθος. Και δεν το λέω εγώ. Η Ντόιτσε Βέλε (Deutsche Welle) το λέει. Το γερμανικό κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο. Κάτι σαν την ΕΡΤ ας πούμε.
Υπάρχει οικογενειοκρατία με την έννοια πως οι εκεί βουλευτές μισθοδοτούσαν τα παιδιά τους ή τις γυναίκες τους σαν υπαλλήλους τους. Κάτι που έχει απαγορευτεί. Κι αυτό μάλιστα γινόταν στην πιο παραδοσιακή περιοχή της Γερμανίας, τη Βαυαρία. Αλλά θα μου πείτε οι Βαυαροί δεν οργάνωσαν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος τον 19ο αιώνα; Ε, τις συνήθειες του τόπου τους μετέφεραν:)

02 Μαΐου 2013

Κουνουπίδι ή Μπρόκολο Ογκρατέν

Να κι ένα φαγητό που μπορεί να σερβιριστεί είτε για ελαφρύ κυρίως πιάτο είτε για ορεκτικό στην αρχή. Ανάλογα με το σκοπό είναι και η ποσότητα. Βέβαια, το να φτιάξεις λιγότερο δεν λέει, όσο κι αν είναι εύκολο. Το παρακάτω το θεωρώ αρκετό για τέσσερα άτομα, όταν το φτιάχνω τρώμε συνήθως δυο μέρες! Είναι ένα φαγητό που πολύ μ' αρέσει. Απ' αυτά που τα διαβάζω κάπου και μπαίνουν στον προγραμματισμό από και μετά. Προφανώς, η επιλογή του είδους των τυριών γίνεται ανάλογα με τα γούστα του καθενός.