Οδικό δίκτυο στην Κύπρο

Διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους υπάρχουν και στην Κύπρο. Και μάλιστα φωτιζόμενες τη νύχτα (να σου τραβούν το μάτι). Η παροχή ενέργειας γίνεται τσάμπα από φωτοβολταϊκά!

Διαπίστωση: στην Κύπρο υπάρχει οδικό δίκτυο. Κι όταν λέω ότι υπάρχει εννοώ πως υπάρχει ένα δίκτυο εξαιρετικό, τόσο μέσα στις πόλεις όσο και μεταξύ των πόλεων. Παρόλο που το όριο είναι τα 100 χλμ και μόνο (όσο κι αν δεν τηρούνται, άνετα κάποιοι τρέχουν με 120, αλλά παραπάνω δεν νομίζω να πέτυχα, δεν είναι και τόσο εύκολο να μένεις στα 100 μόνο όταν ο δρόμος είναι έτσι ανοιχτός) οι μετακινήσεις από μια πόλη στην άλλη γίνεται χωρίς δυσκολία και μάλιστα δεν είναι με ένα μόνο τρόπο συνδεδεμένες αλλά υπάρχουν και ενδιάμεσοι δρόμοι (από Λευκωσία προς Λεμεσό ή Λάρνακα ή αεροδρόμιο υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί).

Στους δρόμους υπάρχουν κατατοπιστικές πινακίδες τόσο για κάθετη σήμανση (χωρίς πολλές γέφυρες με πινακίδες αλλά με σαφείς και πλήρως κατατοπιστικές) όσο και οριζόντια που σε ειδοποιεί το πού πρέπει να σταθείς και πού να στρίψεις. Υπάρχει παντού η γραμμή της διασταύρωσης (γραμμή του στοπ τη λέω εγώ συνήθως) που σου δείχνει μέχρι πού θα βγει το αυτοκίνητό σου και πού να σταματήσεις είτε στο φανάρι όταν είσαι είτε σε διασταύρωση με άλλον δρόμο, κάτι που πολύ μου λείπει στην Ελλάδα μιας και εδώ συνήθως δεν υπάρχουν τέτοιες πολυτέλειες (καλά η οριζόντια σήμανση στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτη, αλλά και οι δρόμοι είναι γεμάτοι στοπ που όμως πού ακριβώς πρέπει να σταματήσεις δεν φαίνεται (ακόμα και στα φανάρια μέχρι πού είναι το ενδεδειγμένο όριο που μπορεί να βγει το αυτοκίνητο χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα). Υπάρχει τόσο καλή σήμανση που ακόμα και στα κολονάκια που υπάρχουν σε κάποιους δρόμους να χωρίζουν τα δυο ρεύματα κυκλοφορίας έχει πινακίδα που σου λέει από ποια μεριά πρέπει να πας.

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Η Μαρία έλεγε συνέχεια πως πάνε ανάποδα αλλά το ίσιο και το ανάποδο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σε σχέση με αυτά που έχεις συνηθίσει. Η οδήγηση στα αριστερά λέει ήταν κανόνας για όλες τις χώρες μέχρι την εποχή που ο Ναπολέοντας το άλλαξε. Κι αν υπάρχει απορία για το τι κυκλοφορούσε την εποχή εκείνη αφού αυτοκίνητα δεν υπήρχαν υπήρχαν όμως κάρα. Η Κύπρος όσο ήταν αγγλική αποικία ακολουθούσε τους κανόνες της Αγγλίας για την κυκλοφορία, άρα οδήγηση στα αριστερά του δρόμου (το προσπέρασμα γίνεται από δεξιά) και όρια ταχύτητας σε μίλια. Δεν ξέρω πότε η Κύπρος ακολούθησε το μετρικό σύστημα. Έτσι τώρα αναγράφονται χιλιόμετρα στα όρια αλλά είναι τα μίλια εκφρασμένα σε χιλιόμετρα. τα 20 μίλια έγιναν 30 χιλιόμετρα, τα 30 έγιναν 50, τα 40 65(!), τα 50 80 και τα 60 100 και τέρμα, παραπάνω δεν έχει.

Οι αλλαγές δεν είναι μόνο στα όρια ταχύτητας που έμειναν τα ίδια αλλά με άλλο μετρίδι αλλά και στις ποινές. Ήταν σε λίρες κι όταν ήρθε το ευρώ έγινε η σχετική αντικατάσταση. Γιατί αλλιώς πούθε προκύπτει το 854; Και τα εισιτήρια στους αρχαιολογικούς χώρους είναι 1,70€ από 2 κυπριακές λίρες που ήτανε. Ταιριάζει η αντιστοιχία. Αλλά το θέμα είναι πως δεν είναι εύκολες οι μετατροπές. Οι Γερμανοί προνόησαν και γι' αυτό: θα ήταν τραβηγμένο, ίσως, να έβαζαν το ευρώ με το μάρκο με αντιστοιχία 1 - 1. Όμως το έβαλαν 2 - 1 που είναι κι αυτό εύκολο! Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Εντύπωση μου προκάλεσε επίσης πως υπάρχουν φανάρια και απέναντι από την κάθε διασταύρωση. Δεν υπάρχει πρόβλημα να σταθείς ακριβώς κάτω απ' το φανάρι αφού βλέπεις απέναντι το πότε θα ανάψει πράσινο για το οποίο και μεσολαβεί το πορτοκαλί από το κόκκινο (πάλι αγγλική επιρροή; ). Πάντως, αν έμπαινε ζήτημα να αλλάξουν οι αγγλικές διαφοροποιήσεις θα ήταν μεγάλη δυσκολία γιατί κομμάτια των δρόμων (δεν ξέρω για τους αυτοκινητόδρομους, αλλά για τους επαρχιακούς σίγουρα) περνάνε μέσα απ' τις δυο μεγάλες βρετανικές βάσεις που υπάρχουν στο νησί. Όταν πήγαμε στο Κούριο (αρχαιολογικό χώρο, θα αναφερθώ στο μέλλον σ' αυτό) που βρίσκεται στην Επισκοπή, έξω από τη Λεμεσό, περνάγαμε ανάμεσα σε συρματοπλέγματα με το ειδικό αγκαθωτό σύρμα με τις λάμες στο πάνω μέρος.

Σε κάποια σημεία μου έκανε εντύπωση πως χρειάστηκαν και τούνελ και μετά διαπίστωσα πως εκτός απ' τα τούνελ πολλά χιλιόμετρα τα είχα περάσει πάνω σε γέφυρες. Υπάρχουν αρκετές πινακίδες υπενθύμισης πως η οδήγηση είναι στα αριστερά, αν και οι πινακίδες αυτές μπορεί να είναι και για τους ντόπιους πως η σωστή θέση στο δρόμο είναι η αριστερή, η δεξιά χρησιμοποιείται μόνο για προσπέρασμα, κάτι που γενικά τηρείται. Τα αυτοκίνητα είναι σε ένα στοίχο στην αριστερή μεριά του δρόμου και μόνο όταν θέλουν να περάσουν βγαίνουν (κάτι που συμβαίνει και στις περισσότερες χώρες σ' αντίθεση με την Ελλάδα που τηρείται το ίδιο αλλά με οδήγηση στα δεξιά :) )

Γενικά πάντως δεν μπορώ να πω πως δυσκολεύτηκα με την κίνηση στα αριστερά. Όπως μου είχαν πει διάφοροι φίλοι (είχε δίκιο ο Νίκος που επέμενε) έρχεται εύκολα όταν είσαι στον αυτοκινητόδρομο και θέλει λίγο συντονισμό στους μικρούς δρόμους. Η Ειρήνη συνέχεια μου έκανε παρατήρηση πως πάω πολύ αριστερά, αφήνω ελάχιστη απόσταση απ' τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αλλά ή εγώ το έκανα όντως απ' το άγχος μου να μην βγω δεξιά που ερχόντουσαν από απέναντι αυτοκίνητα ή γιατί μιας και συνήθως κάθεται πίσω απ' τον οδηγό στο αριστερό μέρος, δεν βλέπει να πλησιάζω τα δεξιά σταματημένα αυτοκίνητα για να περάσει ο απέναντι :) Να πω εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δημήτρη που έβγαλε το μεγαλύτερο μέρος των διαδρομών, αλλά και μου έδωσε μερικές προκαταρκτικές συμβουλές για την οδήγηση απ' τις οποίες οι σημαντικότερες είναι α) πως εξακολουθεί να ισχύει η προτεραιότητα σ' αυτόν που έρχεται από δεξιά και β) πως θέλουν προσοχή οι κυκλικοί κόμβοι (ράουντ αμπάουτ στην τοπική διάλεκτο)! Η εμπειρία που έχει αποκτήσει ως οδηγός στο στρατό στάθηκε πολύτιμη.

Κι αφού η κίνηση γίνεται αριστερά, τα αυτοκίνητα είναι δεξιοτίμονα. Που για μας έχει κάποιες δυσκολίες να τα συνηθίσουμε. Κυρίως πως τα φλας είναι στα δεξιά. Έχοντας συνηθίσει να ενεργοποιώ τα φλας με το αριστερό χέρι, συνέχεια μπερδευόμουνα κι αντί για φλας ενεργοποιούσα τους καθαριστήρες :) Κι εντάξει, κάποια στιγμή άρχισα να συνηθίζω (ποτέ τελείως, όμως). Και γυρίζοντας στην Ελλάδα άντε πάλι να συνηθίσω. Πάλι μπέρδεμα με τους καθαριστήρες. Ακόμα και σήμερα, τόσες μέρες μετά, όταν θα βγάλω φλας πρέπει να το σκεφτώ πρώτα. Το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε διαλέξαμε να είναι με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων γιατί ο Πέτρος έλεγε πως είναι δύσκολο ν' αλλάζει ταχύτητες τ' αριστερό χέρι. Κι είχε δίκιο. Όχι πως και με το αυτόματο δεν είχα πρόβλημα μέχρι να το συνηθίσω. Πήγαινα να πατήσω αμπραγιάζ και βρισκόμουνα να πατάω με το αριστερό πόδι το φρένο που στα αυτόματα έχει και μεγάλο πεντάλ. Τα αποτελέσματα τα φαντάζεται εύκολα κάποιος. Ευτυχώς μας κράταγαν οι ζώνες :)