27 Φεβρουαρίου 2013

Αυγολέμονο

Το αυγολέμονο αυτό είναι για να βάλω πάνω από φαγητά που συνοδεύονται με αυγολέμονο εξωτερικά. Είναι ο τρόπος που το φτιάχνει η μάνα μου για τα ντολμαδάκια που μας περιμένουν την πρώτη μέρα που φτάνουμε στο σπίτι της!

25 Φεβρουαρίου 2013

Μπεσαμέλ

Η μπεσαμέλ είναι μια σάλτσα που έχει μια ιδιαιτερότητα. Όταν ψήνεται σφίγγει. Έτσι τη χρησιμοποιούμε συνήθως πάνω από φουρνιστά φαγητά. Το μυστικό της είναι να μην σβολιάσει, κάτι που είναι εύκολο. Γι' αυτό και δεν χρειάζεται ψηλή θερμοκρασία στην αρχή. Ίσα να λιώσει το βούτυρο. Αν προτιμηθεί να μπει λάδι (μια χαρά μπορεί να γίνει και με το λάδι, απλά έχει μια διαφορετική μυρωδιά) μπορεί και να μην το ζεστάνουμε καθόλου. Όταν αρχίσουμε δε να προσθέτουμε το υγρό, δουλεύουμε με αρκετή ταχύτητα ώστε να αφομοιώνεται με το προηγούμενο. Η ποσότητά του τελευταίου δε, είναι ανάλογα με το την πυκνότητα που θέλουμε να πετύχουμε.

23 Φεβρουαρίου 2013

Τραχανάς

Μια σούπα και πάλι. Τρίτη στη σειρά! Τραχανάς αυτή τη φορά, αλλά όπως φτιάχνεται στο χωριό μου. Αλλού τον ξεχωρίζουν σε ξινό και γλυκό. Εμείς αυτόν που φτιάχνουμε, είναι ο λεγόμενος ξινός. Το καλοκαίρι να δώσω και οδηγίες για την παρασκευή του, τότε είναι η εποχή που φτιάχνεται. Σε σούπα τον τρώμε συνήθως για κύριο φαγητό, μαζί με λίγο τυρί (η φέτα μπορεί να μπει μέσα, όπως είναι ζεστή η σούπα, να ψιλολιώσει και να γίνει το κάτι άλλο). Επίσης μπορεί να προστεθεί κοτόπουλο ή κυνήγι (πουλιά) ή λουκάνικο. Αν κάποιος δεν έχει ή δεν θέλει κάτι απ' αυτά μπορεί να καταφύγει στους γνωστούς κύβους ζωμού (μειώνοντας ή και απαλείφοντας το αλάτι) - αυτή είναι η συνταγή παρακάτω.

21 Φεβρουαρίου 2013

Ρεβίθια σούπα

Τα ρεβίθια είναι απ' τα όσπρια που μου αρέσουν πολύ αλλά τα τρώω σπάνια. Ο λόγος; Πρέπει να προγραμματίσεις την παρασκευή τους από πολύ νωρίς. Απ' την προηγούμενη μέρα βασικά. Κι άλλα όσπρια θέλουν να τα αφήσεις να μουσκέψουν όλη την νύχτα, αλλά κι αν τα ξεχάσεις πάλι βολεύεται η κατάσταση. Οι χύτρες ταχύτητας να είναι καλά. Τα ρεβίθια, όμως, με τίποτα. Θέλουν το χρόνο τους οπωσδήποτε. Κι όχι μόνο όταν τα φτιάχνεις σούπα αλλά σε κάθε συνδυασμό τους. Στη σούπα το μόνο που μπορεί να διαφέρει είναι το πόσο πηχτή θα είναι. Εμένα μου αρέσει η σούπα να έχει ζουμί. Οι υπόλοιποι της οικογένειας αντίθετα προτιμούν τις σούπες τους στεγνές, η Ειρήνη ειδικά να μην το βλέπει το ζουμί καθόλου. Αν γινότανε να τρώει τη σούπα με πιρούνι. Γούστα είν' αυτά.

20 Φεβρουαρίου 2013

Εισπράξεις

11 του μήνα. Δευτέρα. Απογευματάκι που έχει όμως σκοτεινιάσει. Γύρω στις εξήμισι, εφτά παρά. Οδός Πινδάρου. Για όποιον δεν ξέρει είναι από Ακαδημίας προς Κολωνάκι, ανάμεσα Βουκουρεστίου και Κανάρη. Λίγο πάνω απ' το Σύνταγμα δηλαδή. Φτάνω με τ' αυτοκίνητο και ψάχνω για θέση πάρκινγκ. Έχω ξαναπαρκάρει εκεί. Είναι δρόμος που έχει θέσεις να αφήσεις για κάποιες ώρες το αυτοκίνητό σου. Μέχρι τρεις ώρες. Αρκεί να πληρώσεις βέβαια. Κάπου ένα ευρώ την ώρα. Μέχρι τις εννιά το βράδυ, μετά δεν υπάρχει πρόβλημα. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Οι φωτογραφίες βοηθάνε στην κατανόηση. Πρέπει να πάρει κανείς υπόψη του πως όλ' αυτά γίνονται την ώρα που το φως έχει πέσει πια.

19 Φεβρουαρίου 2013

Κρεμμυδόσουπα

Με τις σούπες δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος. Λίγες είναι αυτές που συμπαθώ. Η κρεμμυδόσουπα είναι μια από αυτές. Από την πρώτη φορά που την διάβασα σε ένα βιβλίο συνταγών που συνόδευε τη χύτρα ταχύτητας που είχα αγοράσει από φοιτητής ακόμα, με είχε ενθουσιάσει. Κάποτε την κάναμε αρκετά συχνά, για ένα ελαφρύ βραδινό. Τα τελευταία χρόνια την είχα ξεχάσει. Ώσπου ένα Σάββατο, πριν λίγο καιρό, που πέρναγα απ' τη λαϊκή της Ηλιούπολης, βλέπω σ' έναν πάγκο κάτι κρεμμύδια, μα τι κρεμμύδια. Τεράστια. Κι αμέσως μου ήρθε στο νου (και στην όρεξη) να φτιάξω μια σούπα μ' αυτά. Εν τω άμα και το θάμα. Λίγο μου πήρε να ανακαλύψω πού είχα καταχωνιάσει εκείνο το βιβλίο με τις συνταγές (τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο) μιας και μέχρι τότε δεν την είχα καταχωρίσει. Και ιδού την!

17 Φεβρουαρίου 2013

Αυγόκομμα

Πολλές φορές σε ένα φαγητό η οδηγία λέει να το αυγοκόψουμε. Π.χ. σε μια σούπα ή σε ένα φρικασέ. Δηλαδή; Τι είναι αυτό; Πώς γίνεται; Πολύ απλά αφού ετοιμαστεί το φαγητό χρειάζεται να προσθέσουμε αυγό ή πιο συχνά αυγολέμονο. Το θέμα δεν είναι αν το αυγό θα είναι σκέτο ή με λεμόνι, αυτό δεν αλλάζει κάτι στη διαδικασία. Αλλά το πώς θα το πετύχουμε αυτό χωρίς να κόψει το αυγό. Γιατί όπως είναι γνωστό, το αυγό όταν ζεσταθεί σφίγγει. Όχι ομοιόμορφα. Πρώτα το ασπράδι και μετά ο κρόκος. Κι αν είναι σε αυγολέμονο που το αυγό είναι μοιρασμένο, με το σφίξιμο φαίνεται να κάνει κλωστές. Αποτέλεσμα αφενός αντιαισθητικό και αφετέρου δεν κάνει τη δουλειά που θέλουμε, να δέσει το ζουμί του φαγητού μας. Υπάρχει λύση;

16 Φεβρουαρίου 2013

Σως καπνιστού σολομού, Βίκη

Από τη Βίκη με αγάπη. Συνταγή από την Βίκη έχω ξαναγράψει. Της έχω ζητήσει όπως ξαναείπα να δίνει απευθείας συνταγές στο ιστολόγιο (και ξέρω πως ξέρει πολλές και καλές) αλλά διστάζει να το κάνει. Αλλά μου έστειλε σήμερα μία ειδικά για δημοσίευση. Με τη φωτογραφία της όπου φαίνεται πιστεύω πως πρόκειται για μερακλού μαγείρισσα! Ας απολαύσουμε τι προτείνει.

15 Φεβρουαρίου 2013

Κρέπες αρμυρές

Οι κρέπες είναι  ένα φαγητό πάντα ενδιαφέρον. Που φτιάχνεται και πουλιέται επιτόπου σε διάφορα σημεία και με πολλές παραλλαγές, αφού φτιαχτεί η κρέπα γεμίζεται με κάποιο υλικό και συνεχίζει να ψήνεται είτε στην κρεπιέρα είτε στο φούρνο. Το πρόβλημά μου είναι πως το μείγμα είναι συνήθως το ίδιο ανεξάρτητα αν το γέμισμα θα είναι γλυκό ή αρμυρό. Εγώ προτιμώ τις αρμυρές (και η παραλλαγή αυτή της Ειρήνης μου άρεσε ιδιαίτερα). Και μας έτυχε ένα βράδυ στο Παρίσι να πάρουμε κρέπα με τυρί που γλύκιζε τόσο ώστε με το ζόρι τη φάγαμε, βασικά γιατί πεινάγαμε και δεν βρίσκαμε τίποτα άλλο εκείνη την ώρα. Έτσι έχω μια συνταγή για αρμυρές κρέπες και μια για γλυκές κι εδώ υπάρχει η πρώτη. Στη φωτογραφία είναι το τελικό αποτέλεσμα, όχι σκέτες κρέπες αλλά γεμισμένες με τυρί και ζαμπόν.

14 Φεβρουαρίου 2013

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...

...καλοκαίρι θα μυρίσει. Το δείχνει κι η αμυγδαλιά. Τι κι αν κατέβηκε ξανά η θερμοκρασία. Ο χειμώνας φεύγει, η άνοιξη έρχεται!

13 Φεβρουαρίου 2013

Μανιτάρια γεμιστά


Το να δοκιμάζω καινούριες γεύσεις πάντα μ' αρέσει. Υπάρχουν βέβαια και τα κολλήματα, φαγητά που δεν βάζω στο στόμα μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μένω στα ίδια. Έτσι όταν έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό μαγειρικής, απ' αυτά που έχουν γίνει μόδα τελευταία και αγοράζονται από ανθρώπους που δεν μαγειρεύουν ποτέ (όπως και με τις σχετικές εκπομπές της τηλεόρασης, που κι αυτέ πλήθυναν αλλά πόσοι απ' όσους τις βλέπουν ακόμα και καταλαβαίνουν τη σχετική ορολογία), όταν λοιπόν πήρα το περιοδικό, του έριξα μια ματιά και υπήρχαν 6 ή 7 συνταγές που με εντυπωσίασαν. Τις ξεχώρισα για να τις δοκιμάσω εν καιρώ. Πρώτη που δοκίμασα και επιβεβαίωσα πως ναι, μ' αρέσει ήταν αυτή με τα μανιτάρια. Σε επόμενο τεύχος βρήκα τα γεμιστά κρεμμύδια και οι πατάτες γκρατέν που ανέφερα παλιότερα.

12 Φεβρουαρίου 2013

Αξιολόγηση

Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (και όχι μόνο) και τις αντιρρήσεις μου γι' αυτήν έχω ξαναγράψει παλιότερα. Γιατί επανέρχομαι σήμερα; Γιατί έκανα κάποιους συνειρμούς και θέλω να τους μοιραστώ. Ο γιος μου ο Δημήτρης είναι στρατιώτης και τις τελευταίες μέρες μου έλεγε πως έχουν κάμποσα τρεξίματα μιας και φτιάχνουν το στρατόπεδο ενόψει της επιθεώρησης που περιμένουν από κάποιον στρατηγό. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο. Αλλά μιλώντας πρόσφατα με φίλο - πατέρα άλλου στρατιώτη, σε άλλη περιοχή άκουσα το ίδιο πράγμα. Στην αρχή λέω πως έτυχε. Μετά όμως αρχίζουν οι συνειρμοί που λέγαμε.

11 Φεβρουαρίου 2013

Πατάτες αλά Σοφία

Αλά Σοφία; Τι πάει να πει αυτό; Για ποια Σοφία πρόκειται; Είναι σοφά φτιαγμένες ή είναι από κάποια Σοφία με τ' όνομα. Καλά, για το όνομα πρόκειται και σίγουρα δεν υπάρχει μόνο μία. Αλλά εν τω προκειμένω είναι η διαιτολόγος μας. Θα μπορούσα ίσως να τις περιγράψω και με κάτι σαν "πατάτες τηγανητές - διαιτητικές", αλλά δεν μου πολυκολλάει.

10 Φεβρουαρίου 2013

Τζούτζα

Δεν ξέρω πώς να τη γράψω τη λέξη. Βλέπετε είναι παλιά αλλά μόνο προφορικά την ξέρω. Τη χρησιμοποιούσαμε στο χωριό για να πούμε τη ζαβολιά που κάνει κάποιος στο παιχνίδι. Η με απατηλό τρόπο δηλαδή δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την τελική έκβαση. Δεν ξέρω πώς γράφεται. Τζούτζα ή τζιούτζα ή μήπως τζιούτζια. Το -τζ- είναι παχύ και της δυο φορές. Το θέμα μου όμως σήμερα δεν είναι οι παιδικές ζαβολιές, τα τζούτζα που κάνει κάποιος στο παιχνίδι αλλά τα τζούτζα που κάνει κάποιος για να μπορέσει να κερδίσει στην πολιτική. Και συγκεκριμένα για τα τζούτζα που κάνουν οι πολιτικοί της Γερμανίας. Γιατί ενώ συνήθως λέγεται πως οι Έλληνες είμαστε κομπιναδόροι, δυο υπουργοί της ΟΔΓ (κι ο πρόεδρός της αν δεν κάνω λάθος) τα τελευταία χρόνια παραιτήθηκαν γιατί έκαναν τζούτζα!

09 Φεβρουαρίου 2013

Μοσχάρι κοκκινιστό

Το μοσχάρι το κοκκινιστό είναι ένα φαγητό βάση για διάφορα άλλα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο του με συνοδευτικό ρύζι ή πατάτες φούρνου ή τηγανητές ή πουρέ ή ζυμαρικά ή ό,τι άλλο σκεφτεί κάποιος. Απ' την άλλη μπορεί να μπει στο φούρνο για να γίνει γιουβέτσι ή να συνδυαστεί με λαχανικά στο τέλος του βρασίματος για να γίνει τουρλού. Ανάλογα λοιπόν με το τι σκοπεύω να το κάνω στη συνέχεια είναι και το πώς θα το φτιάξω. Αν θα βάλω όλα τα μπαχαρικά που αναφέρω παρακάτω ή μερικά απ' αυτά, όσα ταιριάζουν. Ή και καθόλου αν το θέλω ελαφρύ. Επίσης το αν θα βάλω καρότα (τα συνηθίζω αρκετά) αν θα προσθέσω και λίγο σκορδάκι κλπ. Είναι ένα φαγητό που προσφέρεται για πειραματισμούς.

08 Φεβρουαρίου 2013

Συγχωνεύσεις και μη

Και πάλι συγχωνεύσεις. Είναι κάτι σαν μόδα η κάθε κυβέρνηση να κάνει μερικές. Πρώτη φορά που θυμάμαι είναι οι συνενώσεις (άλλο όνομα για το ίδιο πράγμα) δήμων με το σχέδιο "Καποδίστριας". Τότε οι πολλές μικρές κοινότητες ενώθηκαν σε δήμους. Πέρασαν κάπου 20 χρόνια από τότε και οι συγχωνεύσεις συνεχίζονται. Οι δήμοι που προκύψανε από τον Καποδίστρια συνενώθηκαν σε ακόμα πιο μεγάλους δήμους με τον "Καλλικράτη". Προκύψανε δήμοι τέρατα, όπως αυτός της Λέσβου όπου επικράτησε το δόγμα ένα νησί - ένας δήμος, αν και για άλλα μεγαλύτερα νησιά (Κρήτη, Εύβοια) δεν έγινε αυτό. Τώρα όλοι διαπιστώνουν πως δεν είναι λογικός ο δήμος με 100 επί 100 χιλιόμετρα. Τέλος πάντων. Αλλά οι συγχωνεύσεις δεν σταμάτησαν εκεί.

07 Φεβρουαρίου 2013

Χύτρα ταχύτητας

Η χύτρα ταχύτητας είναι ένα αρκετά παρεξηγημένο σκεύος. Ενώ είναι ένα εργαλείο που εξυπηρετεί να έχεις το φαγητό σου έτοιμο γρήγορα και οικονομικά χωρίς να χάνει σε τίποτα, πολλές προκαταλήψεις υπάρχουν εναντίον της. Εν τω μεταξύ, η τηλεόραση έχει γεμίσει εκπομπές μαγειρέματος στις οποίες δεν έχω δει να χρησιμοποιείται ούτε μια φορά. Εντάξει, δεν είμαι τακτικός τηλεθεατής αυτών των εκπομπών, αλλά όλο και πέφτω πάνω σε κάποια (τόσες που είναι μάλλον δεν γίνεται να τις αποφύγεις όλες). Σε μερικές αυτοί που μαγειρεύουν συμμετέχουν σε διαγωνισμό και η ταχύτητα μετράει αλλά χύτρα δεν χρησιμοποιούν. Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο σκεύος είναι το τηγάνι (κι ας καταγγέλλεται για το ότι τα φαγητά του δεν είναι και τόσο υγιεινά) κι ακολουθεί ο φούρνος. Κάνα συμβατικό κατσαρόλι εμφανίζεται πιο σπάνια, για καμιά σάλτσα. Και δεν καταλαβαίνω το γιατί, αφού με τη χύτρα γίνεται οικονομία χρόνου και κατ' επέκταση και χρήματος (απ' το ρεύμα ή ό,τι άλλο χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα).

06 Φεβρουαρίου 2013

Πινακίδες

Για το θέμα των πινακίδων έχω αναφερθεί με διάφορους τρόπους στο παλιό το μπλογκ. Είτε για τις πινακίδες που υπάρχουν σε πληθώρα για να δείξουν το όποιο χωριό αλλά και σε κάτι σχετικό με το σημερινό, με τα προβλήματα που προκαλεί η ύπαρξή τους σε όποιον περπατάει στα πεζοδρόμια. Μ' αυτό το τελευταίο θέλω να ασχοληθώ και σήμερα/ Και έχει νόημα αφού τότε αναφέρθηκα σ' αυτές από σπόντα.

05 Φεβρουαρίου 2013

Μηλοπιτάκια (Αντωνίας)

Τα μηλοπιτάκια τα πρωτοέφερε η Αντωνία όταν είχε έρθει να μας επισκεφθεί στο Μόναχο. Την εποχή εκείνη είχαμε πει σε πολλούς φίλους μας να έρθουν, αλλά δυστυχώς λίγοι εκμεταλλεύτηκαν την πρόσκληση. Εγώ πάντως προειδοποιώ τους φίλους που μου λένε έχω ένα σπίτι στο τάδε μέρος κι αν θέλετε ελάτε. Εγώ θα πάω. Αλλά ας γυρίσουμε στα μηλοπιτάκια. Τα δοκιμάσαμε τότε και ενθουσιαστήκαμε. Ζητήσαμε τη συνταγή και τη φτιάξαμε κι εμείς, αν και δεν ήταν τόσο πετυχημένα. Το δύσκολο ήταν να βρούμε ρετσίνα (αλλά αυτό ξεπεράστηκε πιο εύκολα απ' όσο περιμέναμε). Το πιο εύκολο ήταν τα μήλα. Στη Γερμανία μήλα είχε όλο το χρόνο στα μεγάλα σουπερμάρκετ (αντίστοιχα με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα) και με σταθερή τιμή: 2€ το κιλό, όποιο είδος κι όποια εποχή. Αλλά το χειμώνα που ήταν ο καιρός τους τα έβρισκες 2,5€ το τρίκιλο κιβώτιο. Αλλά πάλι ξέφυγα. Ας γυρίσουμε στα μηλοπιτάκια, που μου τα ξαναέφερε η Αντωνία πρόσφατα και τα θυμήθηκα. Προφανώς δεν ήταν μόνο αυτά τα 6 της φωτογραφίας, αλλά τόσα μόνο είχαν μείνει όταν σκέφτηκα να τα φωτογραφίσω!

04 Φεβρουαρίου 2013

Εγγλέζικο κέικ (Δάφνης)

Να μαι και εγώ παρούσα. Πριν χρόνια είχα μια γειτόνισσα, τη Δάφνη, που για ένα μικρό διάστημα έμεινε στην Αγγλία. Γνωρίστηκε λοιπόν με μια αγγλίδα και της έδωσε την παρακάτω φοβερή συνταγή. Βέβαια οι ποσότητες των υλικών είναι προσαρμοσμένες στα ελληνικά δεδομένα, για να βγαίνει μια γενναία δόση. Συνήθως την χρησιμοποιώ όταν έχουμε κάποια γιορτή αλλάζοντας τη διακόσμησή της. Για παράδειγμα όταν γιορτάζαμε τα  γενέθλια των  παιδιών μας, έβαζα κάποιες πλαστικές φιγούρες από τις τούρτες τους. Τα Χριστούγεννα έβαζα κάτι πλαστικά ελατάκια (πάλι από τις τούρτες τους) πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη. Γενικά το εύκολο είναι η ζάχαρη άχνη που όταν πέσει πάνω σε ένα χαρτονάκι κατάλληλα κομμένο πχ καρδιά, μπορεί να αφήσει τα ίχνη της και να στολίσει το κέικ. Στην παραπάνω περίπτωση έχω χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά marzipan μια πάστα από αμύγδαλο αγορασμένη από το Lidl. Αυτή είναι τόσο εύπλαστη που έκανα τα αγαπημένα τριανταφυλλάκια μου. Θα μου άρεσε να είχε χρώμα, σε επόμενη φάση θα δοκιμάσω με χρώματα ζαχαροπλαστικής!!

03 Φεβρουαρίου 2013

Σπετσοφάι

Σπετσοφάι ή σπετζοφάι; Υπάρχει μια διαφωνία ως προς το όνομα. Για να πω την αλήθεια, ούτε κι εγώ έχω αποφασίσει. Πότε χρησιμοποιώ το ένα και πότε το άλλο. Κι αν η διαφωνία ξεκινάει από το όνομα, τότε μπορεί καθένας να υποθέσει τι γίνεται με τη συνταγή την ίδια. Τέλος πάντων, όπως και να το ονομάσουμε είναι μια συνταγή με βάση το λουκάνικο (γι' αυτό και η κατηγορία αλλαντικά) και τις πιπεριές. Παραλλαγές διάφορες μπορεί να κάνει ο καθένας ανάλογα με το γούστο του, την έμπνευσή του αλλά και με τα υλικά που έχει διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή. Εδώ προφανώς θα παρουσιάσω τη δική μου εκδοχή. Εύκολη και γρήγορα, την προτιμώ για μεζεδάκι.

02 Φεβρουαρίου 2013

Πλαγιά

Το ιστολόγιο αυτό, όπως λέει και ο τίτλος του, δεν είναι μόνο για φαγητό. Εκτός απ' τις γεύσεις ασχολείται (ή μάλλον προτίθεται να ασχολείται) και με άλλα. Τι άλλα; Όπως έγραφα και στο καλωσόρισμα, πρώτιστα τουριστικά θέματα αλλά και σχόλια από όσα γίνονται γύρω μας. Αυτό το τελευταίο με φειδώ. Σίγουρα τα θέματα της Γερμανίας με ακουμπούν κι είναι κι αυτά στο παιχνίδι, αν και, αποστασιοποιημένα πια. Αλλά η ματιά μου σε μέρη που επισκέπτομαι, θα μεταφέρεται κι εδώ. Ακόμα από το παλιό ακόμα ιστολόγιο είχα υποσχεθεί να γράψω για τόπους και ομορφιές της Ελλάδας και ειδικά της Λέσβου. Μόνο που για να γίνει αυτό πρέπει να ψάξω τα παλιά μου κιτάπια για ν' ανασύρω φωτογραφίες ή να περιμένω για το καλοκαίρι που θα ξαναπάω. Το ένα δεν είναι εύκολο το άλλο περιοριστικό. Γιατί έχω αρχίζει να κάνω καμιά εκδρομή, να μαζεύω φωτογραφίες και πότε να τις βάλω; Του χρόνου; Δεν λέει. Έτσι ξεκινάω σήμερα τ' αφιερώματα των εν Ελλάδι τουριστικών προορισμών από το χωριό μου. Το όνομά του, όπως έχω ξαναγράψει είναι Πλαγιά και στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται όπως ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '50. Τη φωτογραφία μου την έστειλε ένας θείος να το πω; δεν ξέρω, ξάδερφος της μάνας μου που βρεθήκανε και βρεθήκαμε για πρώτη φορά πριν κάνα δυο χρόνια.

01 Φεβρουαρίου 2013

Κρεμμύδια Γεμιστά

Στο ίδιο περιοδικό με τις πατάτες γκρατέν και τα μανιτάρια τα γεμιστά υπήρχε και συνταγή για γεμιστά κρεμμύδια. Είχε φτιάξει η Μαρία πριν αρκετό καιρό (για να μην πω χρόνια) κάτι παρόμοιο και ήταν ευκαιρία να το δοκιμάσουμε ξανά. Και μιας και είχαμε ήδη μια παρόμοια επιτυχημένη συνταγή για μανιτάρια (είναι στα προσεχώς αλλά φαίνονται και πίσω από τα κρεμμύδια όπως είναι έτοιμα για φούρνο), είπαμε να τα συνδυάσουμε στο ταψί. Κι ήταν πραγματικά υπέροχα.